Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1956, Blaðsíða 6

Kirkjuritið - 01.12.1956, Blaðsíða 6
444 KIRK JUBITIÐ köldu veraldar. Og í allar þessar aldir hafa þjónar hans reynt að bera þetta ljós úr einu landi til annars. Vafalaust hefir þeim tekizt þetta vandasama en veglega hlutverk misjafnlega vel. Stundum hefir það helzt til mikið verið byrgt í blæjum dogma og fræðikenninga. Einstöku þjónn kann að hafa skyggt sjálfur á það að einhverju leyti, af gáleysi þó fremur en ásetningi. Eigi að síður eigum við þeim í heild mikið að þakka. Og af mistök- unum eigum við sjálfir að læra, en ekki að láta okkur nægja það eitt að kveða yfir þeim harðan dóm. „Sá yðar, sem syndlaus er, kasti fyrsta steininum.“ Það er hið mikla fagnaðarefni og gleði- boðskapur, einnig um þessi jól, að ljósið skín í myrkrinu“, log- ar enn, lýsir enn, vermir enn. Og Guði sé lof fyrir það, að frá því Ijósi hafa kynslóðirnar hlotið ómetanlega blessun, kraft og hugg- un. Þ. e. a. s. þeir, sem tóku á móti því, leyfðu því að streyma inn, lýsa myrkrið og verma og ylja eigin hug og hjarta. Að þessu sinni skín ljós jólahátíðarinnar yfir myrka jörð og dapurt og kvíðandi mannkyn, vonsvikið á marga lund. Þrátt fyrir alla sína veraldarvizku, tækni og framfarir hefir því ekki tekizt að finna hamingjuna eða hið sanna frelsi, ekki einu sinni heppnazt að bægja á burtu skorti brýnustu lífsnauðsynja og óttanum um að verða rænt frumstæðustu mannréttindum. Við erum hrædd og kvíðandi eins og fjárhirðarnir forðum. Að vísu stendur engill jólanna hjá okkur og dýrð Drottins ljómar í kring um okkur nú eins og þá. En við erum hrædd vegna þess, að við erum ekki sjálf nægilega opin fyrir ljósinu af hæðum, myrkrið hefir ekki tekið á móti því, heldur felst það í leynum hugans „hel- kalt og hljótt með nagandi þrautir.“ Við köllum jólin „ljóssins hátíð“, og það er rétt. En liversu margir eru þeir, sem þá láta sér nægja, með aðstoð aukninnar tækni, að kveikja sem flest og skærust Ijós í kring um sig eða hyggjast að skapa sér hátíð með lostætum mat, ljúffengu víni eða glingri úr búðunum, sem oft gengur langt úr öllu skynsamlegu hófi. Þetta er rangt. Þetta út af fyrir sig skapar engin jól, jafn- vel oft hið gagnstæða. Þessi dýrð er hverful. Hún ljómar aðeins í kring um okkur og varir stutta stund. Ef þú vilt eignast jól, — og ég vona að þú viljir það — þá skalt
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.