Kirkjuritið - 01.12.1956, Blaðsíða 23

PISTLAR
461
Hinir hörmulegu atburðir, sem heimsfréttirnar hafa snúizt
um undanfarnar vikur, eru hryggileg staðfesting þessara sann-
inda. Þeir sýna, að vér eigum enn langt í land að vera sannkristnir
í hinum svokallaða kristna heimi. En því síður geta þeir af miklu
státað, sem kosið hafa guðleysið.
Eg játa hiklaust, að árás Frakka og Englendinga á Egypta er
að mínum dómi mikið áfall fyrir kristna kirkju. Slíkar aðfarir
ættu ekki að geta átt sér stað, einmitt sakir aldagamalla áhrifa
kristninnar í þessum löndum, og margra yfirlýsinga þessara þjóða
um fylgi sitt við kristindóminn. Það er líka rík ástæða til að gefa
því gaum og minnast þess, að ýmsir enskir kirkjuleiðtogar, með
erkibiskupinn í Kantaraborg í broddi fylkingar, hafa fordæmt
þessa árás. Talið hana ókristilega, blett á þjóðinni og brot á
anda og stefnu bandalags Sameinuðu þjóðanna, sem raunar er
runnið af kristnum rótum. Sæmd þessara kirkjuleiðtoga minnkar
hvorki né haggast við það, þótt sumir enskir prestar, og jafnvel
erkibiskupinn í York, hafi leitazt við að bera í bætifláka fyrir
ensku stjórnina.
Sprengja, sem varpað er yfir borgir, er alls staðar vítissend-
ing, og hún kemur jafn hart niður og veldur sömu kvölum og sorg-
inni í Egyptalandi og annars staðar. Hver á rétt til að drepa hvað
marga sem verkast vill, þ. á. m. saklaus börn, að vild sinni? Ég
tel slíkt óverjandi í kristilegu tilliti. Hinu ber svo að fagna, að
fljótlega tókst að taka í taumana og stöðva blóðsúthellingarnar
við Miðjarðarhaf.
Múgmorðin í Ungverjalandi hafa gengið oss nær hjarta, m. a.
sakir þess, að þau hafa orðið miklu langærri og í stærri stíl. Þar
er einnig að ræða um frelsisbaráttu þjóðar, sem hefir oft um ald-
irnar verið beitt meiri kúgun en flestar aðrar Evrópuþjóðir, en
ekkert til sparað til að lifa frjáls. Nú virðist samt vonlaust, að hún
fái hrundið af sér okinu á næstunni, og hafa þó Rússar talað
margt fagurlega undanfama áratugi um rétt allra þjóða til sjálf-
stæðis og frelsis.
Að vissu leyti er skiljanlegt, þótt þeim, sem þama eru mest að
verki, klígi ekki við fantatökum, því að æðstu valdhafar þeirra
hafa að því, er bezt verður vitað, talið sig guðleysingja og stutt