Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.12.1956, Blaðsíða 50

Kirkjuritið - 01.12.1956, Blaðsíða 50
488 KIRKJUBITIÐ Beztu predikarar skrifa venjulega ræður sínar orði til orðs,. en líta sem minnst á handritið meðan þeir flytja predikunina. Ef tími vinnst ekki til ýtarlegrar hreinritunar, er gott. að hafa með sér nokkrar spurningar, „punkta“ úr viðfangsefni dagsins. Taltækni er predikara ákaflega nauðsynleg. Rétt raddbeiting,. ákveðinn framburður, mátulegur hraði, eðlilegar áherzlur, allt þetta verður predikarinn að þjálfa með einbeitni og natni ekki síður en leikarinn. En aðalatriði raddbeitingarinnar er líf og til- finning, predikarinn verður að vera heill, allur í ræðu sinni, hvert orð yljað af hans eigin hjartablóði, þá fyrst er ræðan sönn, heil- steyptur boðskapur Drottins. Tómahljóð í predikun, útfararræðu eða nokkru, sem prestur á að segja, er dauðadómur yfir árangri af starfi hans. Predikar- inn verður að gefa sér tíma til að rita ræðu sína, hugsa hana, læra hana, en um fram allt að lifa hana, innlífun efnis og anda ræð- unnar er aðalatriði og getur komið í staðinn fyrir allt liitt. Þess vegna veitist nokkrum sú náð að flytja sínar beztu ræður óskrif- aðar og að því er virðist óundirbúnir, en þeir hafa óbeinlínis varið öllu lífi sínu til undirbúnings slíkri predikun. En bezti undirbúningurinn er bæn, bæn, sem birtist sem áköf leit að sannleikanum og réttlætinu, sem síðan sé borið fram 1 fegurð og kærleika. Predikari þarf öllu fremur að vera biðjandi sál. Biðjið við undir- búning ræðu, biðjið við upphaf hennar, biðjið við endi hennar og flytjið ræðuna í bænarhug, út frá því sambandi við Guðs andann heilaga, sem bænarástand eitt getur veitt. Biðjið um hin réttu rök, sem verki bæði á vitsmuni, tilfinningu og vilja áheyrenda. Biðjið um opna hugi og heit hjörtu sóknarbarna. Biðjið um þann kraft andans, sem sáir orði Guðs í sálir þeirra og gefur því vaxandi mátt við vorsól hins eilífa. Gangið svo að störfum, þrátt fyrir allar hindranir og efasemdir, tómlæti og kæruleysi, sem á vegum predikarans verður, í þeirri trú, að það er Guð, sem ávöxtinn gefur, ef verkamanninn skortir ekki heil- indi, trúmennsku og dug, ef hann notar hverja stund í nafni Jesu Krists til uppbyggingar ríki hans. Árelíus Níelsson.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.