Kirkjuritið - 01.12.1956, Blaðsíða 24

462
KIRK JURITIÐ
þess háttar félagsskap í landi sínu. Þetta er raunar sagt hér þeim
til afsökunar. Glæpur þeirra er því ekki glæpur gegn stefnu
þeirra. Hitt sýna þeir ljóslega, að ekki er guðleysið til mann-
bóta.
Hér er ekki rúm til að rekja þessi mál frekar. Aðeins undir-
strika þetta þrennt. Kristin kirkja fordæmir öll hryðjuverk, alla
kúgun, alla nauðung og annað slíkt, hvar sem er í heiminum
og af hverjum sem það er framið. En oss leyfist ekki að hata.
Þótt vér rísum gegn kúgurum, megum vér ekki gleyma, að þeir
eru líka menn, og aldrei megum vér heldur láta heilar þjóðir
gjalda fárra einstaklinga þannig, að vér dæmum þær sama dómi
og þá. Loks er það frumskylda vor, ekki aðeins á jólunum held-
ur alla aðra daga, að vera sjálfir boðendur Ijóss og friðar. Þess er
heldur ekki vanþörf í voru eigin landi, að merki kristindómsins
sé haldið hátt á lofti. Og jafnvel í hinu smæsta ríki hefir það
meiri og minni heimssögulega þýðingu, ef slíkt er gert. Þetta
þýðir, að skylda vor er ekki aðeins fólgin í því að lýsa andúð
vorri og viðurstyggð á því, sem verst gerist í öllum áttum, held-
ur og hinu að sýna mannúð og friðarást í verki, og í garð allra
þeirra, sem vér náum bezt til daglega. Annars erum vér liðhlaup-
ar undan fána frelsis og bræðralags.
Ljós í landi, Ijós í heimi! Með þeirri von, að vér þráum öll að
slíkt verði, endurtek ég óskir mínar um gleðileg jól öllum til
handa.
Sleggjudómar.
í sambandi við þau mál, sem vikið hefir verið að, hafa ýmis
orð fallið um kirkjuna, og sumir jafnvel varpað að henni hnútum.
Henni er fundið það til foráttu að vera ekki nógu skelegg í for-
dæmingu sinni á hinu eða þessu stórveldi eða stríðsaðila. Sumir
segja eitthvað á þá leið, að prestarnir þvögli stöðugt aðeins ein-
hverja vitleysu í stólunum um hitt og þetta uppi í skýjunum, sem
ekkert komi lífinu við. Enn segja þeir mest af Ólafi kóngi, sem
hvorki hafa heyrt hann né séð. Náttúrlega gætum vér efalaust