Kirkjuritið - 01.12.1956, Qupperneq 41

VÍSITASÍA BISKUPS
479
uðurinn staðið fast gegn því, að Hofteigsprestakall yrði lagt nið-
ur, og þráir að fá prest að Hofteigi. Kirkjuritið hefir áður skýrt
frá byggingu Möðrudalskirkju, er Jón bóndi Stefánsson reisti
og kostaði að öllu leyti. Henni hafa síðan verið gefnar margar
góðar gjafir, t. d. Ijósahjáhnur og þrennir altarisstjakar. Var því
vel bjart við mjög fjölsótta messu seint um kvöldið.
Síðasti vísitazíudagurinn að þessu sinni var 3. september.
Varð biskup að fresta kornu sinni til Skeggjastaðakirkju sökum
fyrirhugaðrar utanfarar 6. september. En sóknarprestur Skeggja-
staðaprestakalls, séra Sigmar Torfason kom til vísitazíunnar að
Vopnafirði. Presturinn í Hofsprestakalli er jafnframt héraðs-
prófastur í Norður-Múlaprófastsdæmi og undirbjó hann þar yfir-
i'eið biskups. Er Hofskirkja prýðilegt Guðs hús og kirkjugarður-
hin skreyttur trjám og blómjurtum. Einnig er fagur trjálundur
umhverfis prestsseturshúsið. Og ungmennafélag tekur til skóg-
i'æktar stóran reit hjá nýreistu félagsheimili. Vopnafjarðarkirkja
er mjög sviplík Hofskirkju og hin vistlegasta, lét sami prestur-
mn smíða þær báðar, séra Sigurður Sívertsen. Umhverfis kirkju-
lóðina hefir verið reist fyrir 5 árum traust og vönduð girðing.
Söngur í báðum þessum kirkjum er mjög góður, enda er prest-
urinn sjálfur afburða söngmaður.
Aðsókn að vísitazíuguðsþjónustunum var yfirleitt mjög góð,
miðað við allar aðstæður. Kom það jafnvel fyrir á tveimur stöð-
nm, að kirkjugestir voru ekki færri en sóknarfólkið allt. Víða
munu hafa sótt 30—50 af hundraði.
Viðtökur voru alls staðar frábærlega góðar og alúðlegar, og
’júft var mönnum að ræða málefni kristni og kirkju.
Það eru hvorki lampamir né ljósadýrðin, sem mestu skiptir. Hitt er nauð-
s> nlegast, að vér eigurn augun, sem geta séð dýrð Guðs. — Selma Lagerlöf.
* *
Sannasta takmark jarðlífsins er að komast til þekkingar á lífi, sem aldrei
tekur enda. - Peun.