Kirkjuritið - 01.02.1959, Síða 17

PISTLAR
Eivind Berggrav.
Með honum er horíinn sá,
sem hæst bar í lyftingunni á
kirkjuskipi Noregs síðustu þrjá-
tíu árin, enda fremstur allra
Norðurlandabiskupa eftir daga
Söderbloms. Heimsfrægur
áhrifamaður og oddviti í al-
kirkjumálum. Faðir hans, Otto
Jensen, var víðsýnn skólamaður
og virtur prestur. Skamma hrið
kirkjumálaráðherra í ráðuneyti
Michelsens, þegar átökin urðu
niest um skipun guðfræðipró-
fessoranna við Oslóarháskóla
og Safnaðarháskólinn kom til
sögunnar. Síðustu mánuðina,
sem Jensen lifði, var hann bisk-
up á Hámri.
Eivind Berggrav gekk í spor
föður síns. Var fyrst kennari
við alþýðuskólann á Eiðsvelli
og víðar, svo prestur í nágrenni Eivind Berggrav
Oslóar, og fangelsisprestur þar
í borginni í þrjú ár áður en hann varð biskup á Hálogalandi
1928. Fimmtán árum síðar varð hann yfirbiskup Norðmanna
og hélt því embætti til ársins 1951, en sagði þá af sér sökum
heilsubrests. Hann var atkvæðamikill og mikilsvirtur biskup,
en þrennt jók mest hróður hans og heldur lengst nafni hans á
lofti: ritsnilldin, forusta hans á styrjaldarárunum og áhrif
hans í alkirkjumálum.
Af bókum hans má nefna: Den religiöse fölelse, Fangens sjel,
Spenningens land og Norske profiler. Að því ógleymdu, að