Kirkjuritið - 01.02.1959, Blaðsíða 32

Barnaheimilið Sólheimar,
(Útvarpserindi 12. janúar.J
1 dag er liðinn réttur aldarfjórðungur, síðan staðfest var
skipulagsskrá fyrir Barnaheimilið Sólheima í Grímsnesi. Þar
með var ákveðið ytra form merkilegs brautryðjendastarfs, sem
síðar mun verða talið hafa markað tímamót í íslenzkri upp-
eldissögu. Sjálft barnaheimilið hafði tekið til starfa nokkru fyrr,
eða 1930, en með skipulagsskránni 12. jan. 1934 var þvi breytt
í sjálfseignarstofnun. í 2. grein skipulagsskrárinnar segir svo
um ætlunarverk heimilisins:
„Tilgangur stofnunarinnar er sá og skal jafnan vera að veita
börnum og unglingum sem bezt uppeldi, bæði andlegt og líkam-
legt. Skulu þau börn að öðru jöfnu ganga fyrir, sem veikluð eru
og vanrækt. Einnig er stofnuninni heimilt að taka fávita til
umönnunar."
Þessi ákvæði staðfesta þá stefnu, sem þegar var mörkuð, og
það starf, sem var hafið. I samræmi við líknarhugsjón kristinn-
ar trúar hafði þjóðkirkjan lengi haft hug á að koma upp dvalar-
heimili handa þeim börnum, sem bágast eru stödd og mest
hjálparþurfi. Höfðu prestar safnað nokkru fé í þessu skyni.
Margt kann að hafa skort, þegar í þessa heimilisstofnun var ráð-
izt af litlum efnum, en á hjálparþurfa börnum hefir aldrei orð-
ið skortur.
Ég geri enga tilraun til að rekja sögu barnaheimilisins í þess-
um stutta fréttaþætti, en þó má geta þess, að einn helzti for-
göngumaður málsins var núverandi biskup yfir íslandi, herra
Ásmundur Guðmundsson. Hann hefir jafnan látið sig hag barna-
heimilisins miklu skipta og hefir staðið um það traustan vörð,
þegar að því hefir þrengt.
Ung hugsjónakona, nýkomin heim frá margra ára námi í
uppeldi veiklaðra og vanræktra barna, var frá byrjun lífið og
sálin í stofnun og starfrækslu barnaheimilisins. Frú Sesselja
Sigmundsdóttir tók að sér forstöðu þess og hefir gegnt henni
síðan. Það er tvímælalaust fórnarlund hennar og þolgæði að