Kirkjuritið - 01.02.1959, Blaðsíða 45

Að lokinni leiksýningu.
Ég horfði nýlega á helgileikinn „Bartimeus blinda“ eftir séra
Jakob Jónsson. Leikflokkur á Akureyri sýndi undir stjórn
Ágústs Kvarans. Sýningin tókst prýðilega að mínum dómi.
Sýning helgileika er athyglisverð safnaðarstarfsemi, sem ný-
lunda er hér á landi. Kirkjunnar menn ættu að gefa henni góð-
an gaum. Séu leikritin vel samin og sýnd, þá efast ég ekki um,
að þau skilji mikið gott eftir í sálum áhorfendanna. Hér nyrðra
reyndist það svo, að leikurinn „Bartimeus blindi“ var alltaf
sýndur fyrir fullu húsi og við mjög góðar undirtektir. Prest-
unum gafst gullvægt tækifæri til að ná eyrum fjölda safnaðar-
manna sinna, sem sjaldan eða aldrei láta ella sjá sig í kirkju,
og sjálfur flutti leikurinn áhrifaríkan boðskap. Safnaðarfólkið
og prestarnir unnu í sameiningu að sýningunum, og sú samvinna
getur haft sitt að segja.
Leiksýningar þessar voru framkvæmdar í sjálfboðavinnu sem
safnaðarstarfsemi af mönnum ýmissa stétta. Sú samvinna tókst
með ágætum. Það vakti eftirtekt mína, að ég heyrði leikfólkið
og leikstjórann hafa orð á því, að þeim fyndist eitthvað „tóm-
legt“ í huga sínum, er hætt var að sýna leikinn. Sannarlega
hafði þó flokkurinn mikið fyrir þessu. En hann taldi ekki fyrir-
höfnina eftir sér. Starfið hreif þá, ef ég veit rétt. „Eafnaöar-
störfin fylla sálirnar unaöi.“
Eins og sagt hefir verið, tókst leikendunum að gjöra stundina
í kirkjunni að guösþjónustu, en það er tilgangur helgileikanna.
Sjálfsagt má þakka leikstjóranum það að miklu leyti. Hann leið-
beindi og sviðsetti leikinn. Starf hans var mikið og ágætt, og á
hann þakklæti skilið. Fráleitt hafa allir leikendurnir verið leik-
sviðsvanir, en þess gætti ekki. Sýnir það, að vel hefir verið æft,
leiðbeint og sagt til. Hvorki leikstjóri né leikendur köstuðu hönd-
um að starfinu, enda urðu áhorfendur áreiðanlega fyrir góðum
ahrifum. Hve lengi þau endast og hvort þau megna að bæta