Kirkjuritið - 01.02.1959, Síða 20

66
KIRKJURITIÐ
að þetta kirkjuþing eigi m. a. að f jalla um, hvort ekki sé rétt,
að kaþólska kirkjan taki upp samstarf við aðrar kirkjudeildir,
kristninni til eflingar.
Margs konar klofningur og hatrammar deilur hafa fyrr og
síðar verið kristnum mönnum til vansæmdar og kirkjunni til
niðurdreps. Saga þess er óneitanlega ófögur á köflum innan
allra kirkjudeilda. Og það er stórfurðulegt, hve litlar einingar-
tilraunir hafa verið gerðar fyrr en á þessari öld. Og þær hafa
enn ekki borið æskilegan árangur, þótt nokkuð hafi áunnizt.
Þar hefir það ekki staðið minnst í vegi, að rómversk-kaþólska
kirkjan hefir fram að þessu neitað að taka nokkurn virkan þátt
í einingarstarfinu. Ekki viljað senda neina fulltrúa á alkirkju-
fundi, né ræða nokkurn einingargrundvöll. Aðeins sagt, að
faðmur sinn stæði öllum opinn, sem í hann vildu leita. Þess eru
samt dæmi, að á vissum vettvangi hefir kaþólska kirkjan unn-
ið með öðrum kirkjudeildum á sumum tímum. Svo var á styrj-
aldarárunum. Þá var sums staðar almennt samstarf kristinna
manna að líknarmálum. Og fyrir hefir komið, að bæði kaþólsk-
ir menn og mótmælendur hafa notazt við sömu kirkjuhúsin,
jafnvel hérlendis. Ekki er ólíklegt, að reynsla Jóhannesar páfa
sjálfs og sumra ráðgjafa hans styðji að því, að þeir viðurkenni,
að ekki séu allir utan kaþólsku kirkjunnar óalandi og óferjandi
villutrúarmenn, engu betri en yfirlýstir guðleysingjar, sem vilja
leggja allar kirkjur í rústir og kveða niður kristindóminn. Þess
muni einmitt mikil þörf nú að morgni atómaldar, að allir, sem
vilja bera kristið nafn, freisti að taka höndum saman og berj-
st fyrir manngildishugsjón kristninnar og bræðralagi og friði.
Stígi hið væntanlega kaþólska kirkjuþing spor í þá átt, verður
gildi þess aldrei ofmetið, og mun þá lengi uppi nafn hins nýja
páfa. Gefi Guð, að svo verði!
Líknarsystur.
Stanley Jones kristniboði segir þá sögu, að hann kom eitt
sinn í munaðarleysingjahæli í Dohnavur á Indlandi. Fannst
honum mikið til um starf „systranna“ og spurði, hvort þær
væru ekki á háum launum. Forstöðukonan svaraði á þessa lund:
„Þetta er of mikið og erfitt til þess að það verði metið til fjár.
Við gerum það allar af kærleika.“ — Líknar- og hjúkrunarstörf
eru margþætt nú á dögum og svo almenn, að þeim er ekki veru-