Kirkjuritið - 01.03.1959, Side 13

KIRKJURITIÐ
107
eftir örstuttan leik
var hver blómkróna bleik
og hver bikar var tæmdur í grunn.
Ég held sem margir fleiri, að breytt lífsskoðun valdi hér þó
mestu um. Fagnaðarerindi nautnarinnar hefir nú um hríð ver-
ið prédikað ósleitilega fyrir æskulýðnum. Og þótt sagt sé, að
seint fyllist sálin prestanna, er víst, að hít þeirra nautna-„post-
ula“ gleypir ólíkt meira. Það mætti sýna með tölum.
Aðalatriðið get ég kannski túlkað með líkingu. Margreynd
kona var eitt sinn spurð á þessa leið: „Kona, hví grætur þú?“
Og hún svaraði: „Af því að það er búið að taka burt drottin
niinn ...“
Það hefir áreiðanlega sínar afleiðingar, að búið er að taka
burt „rómantíkina“ úr ástadraumum æskulýðsins og setja ,,sex“
í staðinn. En hitt er samt enn háskalegra og örlagarikara, að
hugsjónir trúarinnar eru meginþorra æskunnar nú að mestu
fýnd fræði og lokuð bók. Jurtin, sem nýtur ekki sólarsýnar,
gulnar og tærist. Svo segir Berggrav, að í Norður-Noregi fari
nienn á fjöll, þegar skammdegið er farið að þrúga þá, til að
sjá sólina og drekka í sig lífsgeisla hennar.
Er þá að undra, þótt æska, sem lifir undir lokuðum himni,
verði lífsleið? Sannast það ekki af sögunni fyrr og síðar? Hvað
var um Grikki og Rómverja t. d. á sínum tíma?
Þessa er sérstök ástæða til að minnast um páskaleytið. Þá
er hann lofaður, sem kom til að fegra og auðga mannlífið og
^eita að hinu týnda og frelsa það. Og til að sanna, að tilgangur
íarðlifsins er ekki, að ævin sé eins og eitt langt skemmtikvöld
1 fjölleikahúsi, heldur vaxtarskeið.
Sú trú, sú umhugsun, sá skilningur mundi eyða lífsleiða
margra. Opna augu þeirra fyrir því, að þeir líta ekki sem skyldi
til sólar. Gleðin er ekki lokuð inni í mismunandi vistlegum íbúð-
um eða veitingahúsum, né bundin við fáein tilbúin skemmti-
atriði. Þar er aðeins brotasilfur hennar. Mestu og óþrotlegustu
hamingjulindirnar streyma undir opnum himni.
Gunnar Árnason.