Kirkjuritið - 01.03.1959, Síða 39

KIRKJURITIÐ
133
Hrifningu hans af kærustunni má marka af þessum
setningum bréfsins: „Hún er að verða tvítug, er konung-
leg leikkona og hefir áður verið dansmær. — Annars segir
sig sjálft, að í mínum augum er hún forkunnar fögur. —
Hún hefir stór, brún, fjörleg augu, dökkjarpt hár, fallegt
enni, ljómandi tennur, kyssilegar varir, fallega arma og
yndislegan, lítinn fót.“
En í hrifningu sinni hefir þó Foersom grunað, að móðir
hans vildi vita eitthvað meira um tilvonandi tengdadóttur
sína, og því bætir hann við: „Stúlkan mín er líka góð —
og það sem er ennþá sjaldgæfara, og einkum af leikkonu
að vera! Hún er myndarleg og iðjusöm."
Unnusta Foersoms hét Johanne Catrina Ebbesen. Þau
giftust skömmu síðar og voru hamingjusöm í hjónabandi.
Og af frábærum skilningi tók hún þátt í kjörum hans,
fátækt og vonbrigðum, sem hann fór ekki á mis við.
Framadraumur Foersoms við Konunglega leikhúsið rætt-
ust ekki að öllu leyti, sem ekki var heldur við að búast.
Sést það af einu bréfi hans. En þar segir hann: „Ég vildi
óska, að Kerúb með sveipanda sverði hefði gert mig aftur-
reka, þegar ég hélt inn um þessar dyr.“
Oft hafði hann í huga að hverfa frá leikhúsinu og leita
sér annarrar atvinnu. En hvað skyldi til bragðs taka? Nú
átti hann fyrir allstórri fjölskyldu að sjá. — Hann þótti
ekki stór karl við leikhúsið til að byrja með. En með ár-
unum óx hann að áliti, og var loks trúað fyrir stórum
hlutverkum.
Kunnastur úr leikhúsheiminum er Foersom fyrir þýð-
ingar sínar á Shakespeare og harða baráttu fyrir því, að
leikrit hans yrðu sýnd á dönsku sviði. — Bar sú barátta
hans nokkurn árangur, áður en hann dó, aðeins 39 ára
gamall.
Síðustu árin, sem hann lifði, mátti hann sigri hrósa.
Hann var þá orðinn kunnur maður og naut mikillar hylli
starfsfélaga sinna. Skáldið Jens Baggesen skrifaði einu
sinni um Foersom á þessa leið: „Annars er Foersom mað-