Kirkjuritið - 01.03.1959, Blaðsíða 20

Nesprestar,
Formaður sóknarnefndarinnar í Nessókn hefir farið þess á
leit við mig, að ég á þessum afmælis- og gleðidegi minnar gömlu
sóknarkirkju segði eitthvað frá prestum þeim, er setið hafa að
embætti hér í Nesi á umliðnum árum og öldum. — En þó að
ég sé ekki ófús til að verða við þessari ósk, ef mér væri eitt-
hvað kunnugra um efnið en öðrum þeim, sem hér eru staddir,
þá finn ég vel, að mér er nokkur vandi á höndum að fullnægja
henni. Ekki svo mjög fyrir það, að ekki mætti næsta margt tína
til um Nespresta, sem nokkur fróðleikur væri í, — því að auð-
vitað mætti skrifa um þá heila bók með það fyrir augum. Held-
ur veldur hitt vandanum, að hér er um svo marga menn að
ræða, að ef gera ætti hverjum þeirra góð skil og gera þeim
þannig öllum jafnhátt undir höfði í svona stuttu og takmörk-
uðu samkvæmiserindi, þá sé ég vel, að það er mér ofætlun, nema
úr verði allt of þurr og leiðigjörn upptalning ártala og nafna.
En þetta ætla ég nú samt að reyna, í þeirri von, að áheyrend-
urnir hlusti með góðgirni og séu enn eitthvað forvitnir um
horfna menn og umliðna atburði og reyni að setja á sig og
hugfesta eitthvað af því, sem sagt verður.
Og þá skal ég hefja mál mitt á því, að á slíkri kirkjulegri
samkomu sem þessari — hátíðlegum kirkjudegi — er það í
fyllsta máta verðugt að minnast þeirrar stéttar — prestastétt-
arinnar — sem hér verður til umræðu. Þeir voru — á öllum
tímum — eða áttu að vera — menningaroddvitar, hver í sinrii
sókn, mennirnir, sem á örðugustu og dimmustu tímum þessarar
* þjóðar báru öðrum fremur hita og þunga dagsins — bæði í
andlegum og veraldlegum efnum. Og þó að þeir væru auð-
vitað mannlegum brestum og breyskleikum háðir eins og aðrir
menn, þá kenndu þeir oft og tíðum ábyrgðar þeirrar, er þeir
höfðu gengizt undir, — ábyrgðarinnar á menningarviðleitni og
sálarfriði meðbræðra sinna og sóknarbarna og ábyrgðarinnar,
er þeir höfðu sjálfkrafa tekið sér á herðar með orðum sínum