Kirkjuritið - 01.04.1960, Síða 10

152
IURKJURITIÐ
í merkilegri inngangsfræði að Sálmunum, dregur kunnur
guðfræðingur athygli vora að því, að þeir fjalla um eitt mikil-
fenglegt efni: Baráttuna milli ljóss og myrkurs, einvígið milli
hins sáklausa og hins óguðlega (eða forherta), af því að þar
eru aðeins tveir vegir: „Vegur myrkursins og vegur Ijóssins
skipta á milli sín hinum almenna raunveruleika" (5). í þess-
ari baráttu, sem engan enda mun taka fyrr en á Messíasar-
öldinni, kemur höfðingi myrkursins fram undir hundrað nöfn-
um og með hundrað ásjónum. Hans uppáhalds dvalarstaður er
myrkrið, I hatri sínu á hinum saklausa er hinn óguðlegi, niður
sokkinn í angist sína og takmörkun, stöðugt að óska þess, að
hann geti framið morð, sem er þó um allar aldir ómögulegt,
það er að deyða sjálfan Guð. Hinn óguðlegi er morð, fals,
drambsemi og slægð, en að síðustu er hann blekking og einskis
megnugur. Nótt Sheols — undirheimanna — svelgir hann.
Hinn „réttláti maður“ snýr sér að ljósinu eins og hinn óguð-
legi snýr sér að nóttunni; hér er ekki um að ræða siðgæðileg-
an alfullkomleika, heldur grundvallandi afstöðu. Hinn rétláti
á sér einnig ,,nótt“; hann verður að þola árásir hins ytra og
innra myrkurs, nótt efans, angistarinnar, hreinsananótt þreng-
inganna — en jafnvel á hinu dimmasta augnabliki þrenging-
anna vonar hann og bíður dagrenningar. Frá botni undirdjúp-
anna stígur bæn hans upp og trú hans bíður frelsunar frá
Guði einum (sjá Sálm. 106 og 69 og Sálm. 22).
Baráttan milli hins Réttláta og hins Óguðlega er sjáanleg
í formi félagsheildarinnar af návist ísraels meðal þjóðanna
(þ. e. hinna heiðnu). Fyrirfram boðar hún hinn endanlega dóm
og frelsun, þegar hin ljómandi ásjóna Messíasar mun lýsa yfir
heiminn (Sálm. 2 og 132).
4. Ljós og myrkur í Jobs liók.
Hið mikla efni um ljós og myrkur mótar alla Jobsbók. Þar
finnum vér hinar sígildu andstæður: Hamingju og óhamingju,
ljós og myrkur. Hinn spillti maðr er dæmdur til myrkurs á
mjög bókstaflegan hátt (Job. 18, 5-6). Job er réttlátur maður,
er berst gegn því myrkri, sem Guð hefur steypt honum út í-
Hann hefur misst ljós og fögnuð hinna lifandi manna, en meira
en allur mannlegur missir er að — hann hefur misst Guð og