Kirkjuritið - 01.04.1960, Qupperneq 48

190
KIRKJURITIÐ
„Ég leit um öxl,“ sagði Grady, „þegar ég synti frá skipinu.
Flugeldarnir lýstu upp myrkrið, sem grúfði yfir því. Stefni
skipsins reis alltaf hærra og hærra, unz það sökk. Það síðasta,
sem ég sá, voru prestarnir fjórir, sem stóðu enn þarna uppi og
báðu fyrir félögum sínum. Þeirri sýn gleymi ég aldrei.“
Undir baptistakirkjunni við Temple-háskólann í Fíladelfíu
er kapella „hinna fjögurra herpresta“. Hún er óbrotgjarn
minnisvarði — ekki aðeins um fjóra unga menn, sem lögðu líf
sitt að fórn, heldur minnir hún einnig á háleitt og heilagt hug-
arfar. Kapellan rúmar 300 menn. í kór hefur verið komið fyrir
þremur ölturum. Eitt fyrir katólska menn, annað fyrir Gyð-
inga og hið þriðja fyrir mótmælendur. Við innganginn til
hægri, rétt við turninn, er komið fyrir bronzplötu með nöfnum
allra þeirra amerísku presta, sem létu líf sitt í síðari heims-
styrjöldinni. Og uppi yfir stiganum, sem liggur niður í kap-
elluna, er steinplata með þessari áletrun:
Kapella „hinna fjögurra herpresta“. Minnismerki um menn
af ólíkum trúarbrögöum. Þetta er helgidómur brœöralagsins.
Látiö ekkert skyggja á helgi hennar.
Hanrtes J. Magnússon þýddi.
Ég hef ætíð verið einlægur frelsisvinur. Þess vegna mændi ég á
Hitlerstímanum til háskólanna og vænti þess, að þeir mundu ganga
fram fyrir skjöldu til varnar frelsinu, enda var mér það kunnugt,
hvað þeir höfðu alltaf hrósað sér af því að reka erindi sannleikans.
En þetta kom fyrir ekki. Það tókst óðara að þagga niður í háskól-
unum.
Þá batt ég vonir mínar við hina voldugu blaðaútgefendur. En a
undanförnum árum höfðu ritstjórar þeirra lýst brennandi frelsisást
sinni i hverjum leiðaranum á fætur öðrum. En það fór um blöðin
eins og háskólana. Þau þögnuðu í þessum málum fáum vikum eftir
að Hitler tók völdin.
Kirkjan ein stóð óhvikul gegn herferð Hitlers á hendur sannleik-
anum. Ég hafði aldrei áður haft hinn minnsta áhuga á kirkjumálum-
En nú ber ég ríka aðdáun og hollustu í brjósti til kirkjunnar, vegna
þess að hún ein hefur haft kjark og þor til að berjast fyrir hugr®n'
um sannindum og siðferðilegu frelsi. Ég er því tilneyddur að við'
urkenna, að það, sem ég fyrirleit forðum, lofa ég nú í ríkum mæh.
Albert Einstein.