Kirkjuritið - 01.11.1962, Qupperneq 23

KIRKJURITIÐ
405
Jóhannes páfi hefur manna niest skilyrði til að vita þetta.
Hann á langa starfssögu að baki sem sendimaður páfastólsins,
hæði í Austur-Evrópu og í Frakklandi. Hann gjörþekkir því
ástandið í grísk-kaþólsku kirkjunni og meðal mótmælenda
auk sinnar eigin kirkjudeildar. Veit hvar skórinn kreppir og
við hvað er að glíma. Það er því eðlilegt, að hann skyldi láta
það verða eitt sitt fyrsta verk að kveðja saman kirkjuþingið,
sem hófst í Róm 11. f. m. Það er fjölmennasta kirkjuþing, sem
haldið hefur verið. Og það er í fyrsta skipti, sem fulltrúar
annarra kirkjudeilda sitja slíkt þing — sem álieyrnarfulltrúar.
Á kirkjuþinginu 1870 var samþykkt trúarsetningin um
óskeikulleik páfans, sem miðaði að enn meiri klofningi krist-
manna en áður. Hvað gerist nú? Verða trúarsetningarnar
enn látnar sitja fyrir öllu öðru? Þykir meira vert um orð og
siði en líf og breytni? Þá veldur þetta þing einum sárustu von-
svikúm sögunnar. Og þá verða orð páfans í setningarræðunni
11 i'i friðinn, aðeins holur hljómur, sem liljóðnar og gleymist
túnan stundar.
En ef Jóhannesi páfa tekst að láta þingið leiða það í ljós,
að rómversk-kaþólskir menn vilja einingu allra kristinna
nianna í lífi og starfi, samstillt átök allra kirkjudeilda fyrir
friði og frelsi og sönnu bróðerni í veröldinni — þá verður nafn
hans blessað meir en nokkurs páfa annars fram á þennan dag.
há er hann servus servorum— og getur með miklum rétti kallað
sig staðgengil Krists.
íslenzkt sjónvarp verður aS koma sem allra fyrst
sá a.m.k. í einu dagblaðinu hlakkað yfir því nýlega, að
hermannasjónvarpið á Keflavíkurflugvelli mundi senn sjást
skýrar í Reykjavík og nágrenni. Ykist og sala sjónvarpstækja.
t'að eru engin gleðitíðindi — erlent hersjónvarp verður oss
aldrei til andlegra þrifa.
Hitt er fagnaðarríkara, að nú kvað vera umiið að íslenzkri
sjónvarpsstöð. Hún þarf að koma sem allra fyrst.