Kirkjuritið - 01.11.1962, Síða 31

KIRKJURITIÐ
413
er hœgt að segja, að mörg börn gangi til altaris, áður en þau
ferniast, en þau eru þó nokkur. Að jafnaði reiknum vér með
því, að börn á aldrinum 6 til 12 ára komi eingöngu með for-
eldrum sínum. Eldri börnum veitum vér einnig viðtöku, þótt
þau séu ein, en um það eru engar ákveðnar reglur til. Margir
þeirra, sem á barnsaldri liafa gengið til altaris, en eru nú komn-
ir á fullorðins ár, bafa látið það í ljós, að það liafi verið þeim
til góðs, að þeir gengu til altaris meðan þeir enn voru á bernsku-
skeiði. Með því móti varð altarisgangan alveg sjálfsagður þátt-
ur í lífi þeirra og ávallt litið svo á, að kvöldmáltíðin stæði í
nánu sambandi við skírnina. Ég er þeirrar skoðunar, að það
mundi vera til góðs, ef altarisgöngur barna yrðu almennar“.
Þetta segir Poul Schou, prestur í Álaborg.
Þegar barnið er skírt, þá keniur Guð til þess með gjafir sín-
ar. Hann endurfæðir, veitir því sína náð og blessun. Á sama
hátt er það með kvöldmáltíðina. Þar kemur Guð til vor og
veitir oss næringu fyrir bið nýja líf. Þýðing sakramentanna
er eingöngu komin undir þeim gjöfum Guðs, sem þau miðla
oss. Hlutur vor er einungis að taka á móti þeim. Þannig hlotn-
ast barninu blessun skírnarinnar, án þess að það uppfylli
nokkur skilyrði nema að veita lienni viðtöku. Og liin sama
hlýtur afstaða vor að vera til altarissakramentisins. Ekkert
getur gert oss verðuga að ganga inn til þeirrar gleði lijá Drottni,
sem altarisgangan felur í sér. Og það er ekkert, sem gerir oss
bina fullorðnu hæfari umfram börnin til altarisgöngunnar.
Hið eina nauðsynlega til þeirrar göngu er þörf eftir samfé-
laginu við Guð og löngun eftir að liljóta hlutdeild í gjöfum
hans: fyrirgefningu syndanna, styrk í trúnni og líf með Guði.
Altarisgöngur eru ekki tíðar í vorri kirkju og börnin ganga
alb ekki til altaris, fyrr en þau fermast. 1 kristnu umhverfi
er það rétt og skylt að skíra börnin, en undir eins og þau
koma til vits og ára ættu þau að ganga með foreldrum sínum
til altaris. Þau þurfa engu síður en binir fullorðnu að liljóta
næringu fyrir það líf, sem Guð befur í skírninni tendrað í
björtum þeirra — og þá næringu fá þau meðal annars við
borð lífsins í binni stóru fjölskyldumáltíð allra kristinna
manna. Svo bar við í kirkju einni í Danmörku meðan á altaris-
göngu stóð, að 8 ára drengur gekk rólega, en ákveðið, upp að
altarinu og kraup þar á rnilli foreldra sinna, sem einmitt voru