Kirkjuritið - 01.01.1964, Blaðsíða 48

42
KIKKJUKITIÐ
Carl Kylberg, málari, komst eitt sinn svo að oröi:
„Ljós fyrirgefningarinnar vekur bjarma í sál minni. Megi
mér auðnast að festa augað við það og mála þetta Ijós — sein
sannast“.
Aðrir listamenn leitast við að gefa list sinni annað gildi.
Francisco Borés segir: „Málverk er játning á leyndarilóms-
fullu máli“. Jean Dewasne heldur því fram að málverk sín séu
„túlkanir opinberunar og innlífunar“. Jackson Pollock dvaldi
einvistum í eyðimörkum Arizona til að grandskoða sandmál-
verk Indíánanna, sem leituðu þangað til „að eiga viðræður við
andana“.
Henri Micliaux notar meskalin sér til örvunar. Síðan leit-
ast hann í hálfgerðu meðvitundarleysi við að túlka á léreftinu
þau bugbrif, sem liann verður fyrir, eftir að liafa losnað við
allar ytri og innri skorður.
Listasaga nútímans segir frá mörgum, sem í líkingum talað
bafa lagt lífið að veði til að freista þess að skyggnast inn fyrir
fortjald sálarlífsins og komast, þótt ekki væri nema örlítið brot
úr sekúndu, að því, livað maðurinn er í raun og sannleika.