Kirkjuritið - 01.02.1968, Blaðsíða 31

KIRKJURITID
77
fctla
| ótt hér sé trúfrelsi og almennur vilji að liafa það í lieiðri,
eg að fræðslulöggjöfin mæli svo fyrir, að stuð'lað sé að'
• U j., | VII 111 llIU-11 O * 1 1 1.11 5 UVl DIUUIUVJ uv/
* S^'ðisþroska skólanemenda. Mun þar átt við „kristiS“ sið-
?*ði’ þótt ónefnt sé. Því að um lanfjan aldur liafa fáir mælt
oðr‘> siðgæði bót.
Nú
iöndu
er ætlandi að' allmargir vilji ekki hér frekar en í öðrum
lum telja sig fylgjandi, livað þá bundna af kristnum sið-
isskoðunum. Dregur þá að því að skólinn verði „siðgæðis-
ails eins og liann á að vera „játningalaus“.
Annað.
]5 ^J'istnir menn liafa frá fyrstu tíð talið lífið friðheilagt og
eu að standa vörð um það. Styrjaldir telja flestir aðeins hina
u nndanþágu reglunnar.
'í befur talist óverjandi að bera út börn og stytta sjálfum
61 eðu öðrum aldur. Og læknar verða að vinna eið að því að
6yU?a iliuð svo sem Ulmt er.
H'lýstir trúleysingjar, sem livorki játa trú á tilvist Guðs
‘nannssálarinnar, livað þá líf að þessu loknu, lialda liins
e?Ur '''krétt fram, að einstaklingurinn eigi fyrst og fremst að
ra0a yfir lífi sínu, og líka því livenær hann lætur því lokið.
eir telja einnig að læknum eigi að vera heimilt að stytta
II tnönnum aldur, sem eiga óþolandi þjáningar eða „sama
15 ekkert líf“ fram undan, ef viðkomandi æskir þess, eða
^nnanlegt er að honum sé það fyrir beztu, þótt hann kunni
'era ófær um að láta þá ósk uppi. (Rænulaus eða örvita).
i .e iæknum bundinn alltof þröngur skór með því að’ heimila
eiln eingöngu að farga einu lífi öðru til bjargar, svo sem
°s‘ri ntóður til lífs.
,FfÍðja-
eð uiri sPyrJa: Hví skyldu vera nokkrar hömlur á kynlífinu,
þ °nnuð notkun eiturlyfja, eru þetta ekki lirein einkamál?
0,r e^a er ókjákvæmilegt að ræða eins og málum nú er komið.
III jog niun reyna á leiðtoga kirkjunnar á þeim málþingum.
Uln Vlð aliýgjaðir lil að verja þar kristin sjónarmið?
fi, estl'ar eru alveg niðurlagðir og kvöldbænir munu að mestu
a*mar í dá.
s*að þessa eru komnar stríðsfréttir og að nokkru leyli