Kirkjuritið - 01.02.1968, Blaðsíða 34

80
KIRKJURITIÐ
Þótt kaþólska kirkjan liafi haldið latneskum söngvum fram á
þennan dag, vita mótmælendur að með því liefur hún sungið
sig úr samfylgd kynslóðanna.
Að undanskildum versum úr sálmum Hallgríms Péturssonar
og Allt eins og blómstrið eina, eru flestir sálmar núgildandi
sálmabókar ortir eða þýddir af mönnum, sem uppi voru á
seinni Jiluta 19. aldar. Þúsundir eldri sálma eru löngu gengnir
úr móð og munu engir fást til að syngja þá. Samt mundu
|*ei r vera miklu líkari sálmabókarsálmunum en órímaðir og
óstuðlaðir sálmar.
Ég er með þessu einvörðungu að lienda á staðreynd, sem
kirkjan verður að horfast í augu við. Sama skáldskaparformið
verður að gilda innan kirkjunnar sem utan, ef trúarskáldskap-
urinn á að ná til fólksins. Fyrir Jjví Jiarf að fara að liugsa.
Og jafnframt Jivernig fari með sálmasöngbókina. Þarfnast
liún Jjá ekki all mikillar endurnýjunar?
Finnist einhverjum þetta ýkjur og eins og grín, bendi ég
Jjeim á að kanna, livort sömu lög og sömu ljóð eru almennt
sungin og var fyrir 30—40 árum. Hvaða Ijóðskáld unglingarnir
lesi. Hvort liugmyndir manna um ljóð liafi ekkert breyzt frá
því um 1920, samanber erindi dr. Steingríms. Og livort Davíðs-
sálmar verði sungnir undir sömu eða líkum lögum og eru í
núgildandi sálmasöngsbóg.
En form framtíðarsálmanna Jilýtur að Jiníga í átt Jiess forms,
sem á Jteini er í Biblíuþýðingu okkar — ef sálmakveðskapur-
inn á að fylgjast með þjóðinni á framtíðargöngunni. Svo
fremi að áfram stefni svo sem nú liorfir. En með því mæla
allar líkur.
Najn i lagi. — Borgarfulltrúi í Honolulu kvað lieila Kekoalauliionaiiali-
hauliulia David Kaapuawaokamehaineha. (Kveð'i þeir að, sem kunna)
Venjulega mun liann þó aðeins nefna sig: Kekoa D. Kaapa.
I