Kirkjuritið - 01.02.1968, Qupperneq 17

KIRKJURITIÐ
63
„Sýnum öll í vilja og verki
vöxt og trú og bræðralag.“
Mættu þau fara sem víðast, — livetja sem oftast, leiða sem
flesta.
^ ið höfum mikið misst, — en merkið stendur. — Þegar
°rarinn Björnsson er liorfinn á eilífðarbraut er skarðið mest
‘l lieimili hans. Við mennirnir, erum lítils megnugir, þegar
Sorg dauðans er annars vegar, en samúð okkar og fyrirbæn
'akir við kistuna, að Guð, faðir miskunnsemdanna, veiti ykk-
llr líkn og huggun, er þið nú kveðjið eiginmann, föður og
roður. Orðin okkar ná skammt, en hjartans trúin og vonin
11111 ril hins eilífa.
^ l'eini anda kveðjum við Þórarinn Björnsson skólameistara.
Horfinn lifir hann samt á meðal okkar í liinu góða, —
1 agra, ojt fullkonma. — Nafn lians verður ævinlega bundið
dr'iðarsveig, orðsins, viskunnar og góðleikans. — Við þökk-
1,111 allt, — en mest, að hann var tryggur, sannur vinur.
b' í vitna ég til orðanna: „Hann kemur mér jafnan í liug, er
' 8 heyri góðs manns getið.“
Slrax
°g megilega er myrkt taka hinar eilífu stjöniur að skína — Carlyle.
®nginn
uppalandi er erfiðleikununi meiri.
— tíisraeli.
List
er ekki takniark lieldur tæki til að ná til mannanna. —
M. P. Monssorgsky.
-Men.,;
e,'ning er hreyting en ekki ástand. Sigling en ekki höfn. —
Arnold Toynbee.