Kirkjuritið - 01.05.1969, Blaðsíða 18

208
KIRKJURITIÐ
—10 ára var ég oft látinn lesa húslesturinn, ni. a. s. á Vídalíns-
jtosti 11 u, sem var með gotnesku letri. Eg bý að þessu enn, þvi
að bæði vandist ég orðalagi beilagrar ritningar og meistara
Jóns, og því að lesa liátt og skýrt. Bóklestur befur líka verið
mér eftirsótt iðja og allra mest á síðari árum.
Eg liygg, að flestir liafi liaft þann sið að signa sig, þegar
koinið var undir bert loft að morgni, og fara með eitthvert
bænarstef, áður en lagzt var til svefns. Tvær ferðabænir i
Ijóðum lærði ég og þær liafa orðið mér svo inngrónar, að eg
lief aldrei farið svo í langt ferðalag eða ferð þar sem búast
mátti við einliverjum erfiðleikum, að eg hafi ekki farið með
þær í liljóði. Slíka iðkun lel eg bæði andlegan og líkamlegan
beilsugjafa.
2. spurning:
— Hvert telur þú gildi hennar, og væri hœgt að endurvekja
hann meir en gert er með morgunbœnum og Passíusálrna-
lestri í útvarpi og helgistundinni í sjónvarpinu?
Svar:
— Eg hlusta oft á morgunbænir og nær alltaf á lestur Pass-
íusálma í iitvarjii mér til uppbyggingar og ánægju. Sama er
að segja um þau skipti sem eg befi fylgzt með lielgistunð
sjónvarpsins. Slíka sameiginlega belgiþjónustu tel eg nauðsyii'
legan og sjálfsagðan lið í starfi útvarjisins, svo og útvarpsmess-
urnar á belgum dögum, en tel vafasama bót að verulegri fjölg'
un þeirra, betra að bafa þær fáar og rækja þær vel. Mikil
Jiörf væri auk þess á fræðandi fyrirlestrum um sögu, lielgi'
siði og störf kirkjunnar, því að megn fáfæði ríkir á þessum
sviðum.
3. spurning:
— Finnst þér aS fjölniiðlunarlœkin muni fyrr en varir vi’
rýma messum í sinni fornu mynd?
Svar:
— Fjölmiðlunartæki rnega ekki og munu ekki útrýma mess-
um í sinni fornu mynd, þ. e. a. s. þeirri uppistöðu kristinnai
guðsþjónustu, sem tíðkast befur í bart nær 2000 ár, livar sei»