Kirkjuritið - 01.05.1969, Blaðsíða 24

Gunnar Árnason:
Pistlar
Manngildi
Oft er svo að orði kveðið að liinn eða þessi sé ekki upp a
marga fiska. Þá er átt við að sá náungi sé lítilsverður, ekki
gefandi mikið fyrir liann. Fiskurinn var á sínum tíma liöfuð
gjaldmiðill okkar Islandinga og er víst enn.
Einnig er sagt að lítið sé í suma spunnið, og að þeir liafi
ekki mikið lil brunns að bera. Merkingin er sú að gáfur þeirra
og gæði séu af skornum skammti og þeim sé. fátt til lista lagt.
Andstætt þessu er talað um vaxandi menn og batnandi
göfugmenni og skörunga.
Hér er í öllum tilfellum um manngildi að ræða. Margh'
leggja á það líkan mælikvarða, mæla það á sömu vog.
Samt fer því víðs fjarri að svo sé um alla ævinlega og alls
staðar. Til eru hetjudýrkendur. Aðrir meta meðbræður sína i
blutfalli við metorð þeirra og auðævi.
Eitt sinn komst orðslyngur maður svo að orði um kunningja
sinn að „hann væri eins og aftari partur af lieldra manni“-
Svo uppveðraður var sá, er dóminn hlaut, í návist þeirra, sein
liann taldi tignarmenn.
Ekki er aulum einum svo farið.
því, að þessu marki verði náð, þrátt fyrir allar þær hættur,
sem afglöp mannkynsins hefur leitt það út í. Kristin kirkja,
boðberi opinberunar Hans, mun vísa þar veginn, en boðun
liennar verður að vera fersk á hverjum tíma, laus við mærð,
óþarft málskrúð og jöskuð orðatiltæki, en þó óliáð allri tízku
að innilialdi. Starf hennar þarf að vera unnið í trú og af mein
innbyrðis drengskap og liollustu beldur en verið liefur.