Kirkjuritið - 01.07.1970, Side 43

KIRKJURITIÐ
329
Og íslenzka kristniboSið er aðeins örlítill þáttur í liinu
''íðtæka kristniboðsstarfi, sem allar kristnar þjóðir reka um
víða veröld. Og ég endurtek til áberzlu: Allt þetta starf er
liorið uppi af einstaklingum, sem fórna fjármunum og tíma
1 þessu starfi.
En kristin kirkja lætur sér jafnvel ekki heldur nægja þetta
starf. Seinustu áratugi liefur farið mjög vaxandi þátttaka
Eirkjunnar í livers kyns lijálpar- og líknarstarfi meðal þurl-
andi þjóða. Hjálparstofnanir kirknanna á hinum Norðurlönd-
nnum eru orðnar meira en bálfrar aldar gamlar. Þær liafa
nnnið að margvíslegum verkefnum víðs vegar um heim við
nppbyggingar- og lijálparstörf í þróunarlöndunum. Til dæmis
ntá nefna, að hjálparstofnun norsku kirkjunnar vinnur að
yfir eitt liundrað verkefnum víðs vegar um lönd.
Þetta lijálparstarf liefur margfaldazt nú allra seinustu árin
°g almenningur fór fyrst að veita því verulega athygli, þegar
Eirkjan tók forystuna í því að lijálpa sveltandi milljónum í
Eiafra í Nígeríu, meðan borgarastyrjöldin stóð þar \ fir. Þá
varð þetta starf, sem venjulega er unnið í kyrrþey, allt í einu
fi'éttamatur, sem komst á forsíður stórblaða og í fréttii sjón-
Varps og útvarps. Og þar liafði kirkjan sérstöðu. Hún gat
Ealdið starfsemi sinni áfram löngu eftir að aðrar lijálpar-
®tofnanir liöfðu orðið að liætta.
Tekjur þessara hjálparstofnana í Noregi, Danmörku og
Svíþjóð, námu á seinasta ári alls um tvö þúsund milljónum
íslenzkra króna. Og meiri hluta þess fjár var aflað með frjáls-
tiin framlögum almennings.
Ég endurtek til áberzlu, að þetta hjálparstarf miðar f\rst
°K fremst að varanlegri uppbyggingu í þróunarlöndunum, svo
a® íbúarnir þar geti sjálfir séð sér farborða áfram, þótt auð-
vitað sé einnig gripið til skyndihjálpar, þegar algjört neyðar-
ástand ber að höndum.
í þessu hjálparstarfi sameinast allar kirkjur beims. Hér er
Evorki spurt um litarhátt, tungu, menningu, þjóðerni eða
Þúarbrögð. Reynt er að lijálpa hvarvetna þar, sem unnt ei og
Éjálpar er þörf. Og mikið og gott starf befur verið unnið á
þessii sviði þótt mikið vanti á, að nóg sé að unnið.
Þessi hjálparstarfsemi kirknanna er tvímælalaust eitt víð-