Kirkjuritið - 01.06.1971, Blaðsíða 7

í GÁTTUM
^eyr, einhver segir: „Kalla þú!" og ég svara: Hvað skal ég kalla?
„Allt hold er gras og allur yndisleikur þess sem blóm vallarins.
Grasið visnar, blómin fölna, þegar Drottinn andar ó þau. Sannlega
mennirnir eru gras: Grasið visnar, blómin fölna, en orð Guðs vors
stendur stöðugt eilíflega." —
* þessum kunnu orðum, sem meitluð eru ó latneskri tungu i leg-
sfein meistara Jóns og leiða hugann eins og fanginn að sólminum
UlTl blómstrið, sem óx upp ó sléttri grund, eru andstœður stórar,
^ennleg smœð og visnun annars vegar, — hins vegar orðið vors
Guðs, sem varir. Öðrum þrœði var það von vor, að hefti það, sem
her kemur fyrir augu lesenda. mœtti minna ó, hversu andstœður
þessar eru fastlega samantengdar í predikuninni, og þó hitt,
hversu predikunin þess vegna er mikil nauðsyn í mannlegri
Ver°ld. Hún er ekki úrelt eins og mörgum virðist gjarnt að telja.
Vér Qetum ekki numið úr gildi boð Drottins um hana. „Farið út um
allan heiminn og predikið gieðiboðskapinn allri skepnu," sagði
hann. _ ;íþér munuð öð|ast kraft, er Heilagur Andi kemur yfir yður,
°9 þér munuð verða vottar mínir — til yztu endimarka jarðarinnar.
HvaS um efni predikunarinnar?
S1<rifað stendur: „Efni vort er það, sem var fró upphafi, það, sem ver
h°fum heyrt, það, sem vér höfum séð með augum vorum, það, sem
vér horfðum á og hendur vorar þreifuðu á. Það er orð lífsins."
Örðugt verður oss að skilja, að oss veikum mönnum og skamm-
cerurri skuli œtlað að taka við hinu eilífa orði lífsins og þo orð-
u9°st, að oss skuli trúað til þess að fara með það, bera það fram
^eð óhreinum vörum til endimarka jarðar. Það ber og við, að oss
Vex þetta í augum. Vér hrokumst upp og gleymum þvi, að Hann
a vaxa, en ekki vér. En þar, sem auðmýktin er, þar vex Hann.
1 þessu hefti er einnig lítil ábending þess, að list hefur og venð
Predikun og tilbeiðsla um aldir. — G. Ól. Ól.
5