Kirkjuritið - 01.06.1971, Blaðsíða 24

— Síðan liðu tuttugu ár, þanga®
til aftur varð þörf á „dekorativri"'
list í kirkju á (slandi? verður mér a&
orði. Og þá er það Oddakirkja?
— Já, Gréta sótti einu sinni 0
þessum tuttugu árum um styrk til
þess að fara utan og „stúdera'
kirkjulega list, en hún fékk bara
neitun.
— En hvað olli því, að þið fóruð
að Odda?
Gréta býst við, að upphafið haf'
verið það, að þau hjón voru I heim'
sókn hjá dóttur sinni á Vindási. f50
var verið að byrja breytingar 0
kirkjunni, þegar þau komu í hana-
og segist hún hafa verið mjög hrifirl
af henni. En séra Arngrímur bœtir
því við, að líklega hafi kona sítj
orðið áhrifadrýgst ! þessu máli, þv'
að hún hafi mjög eindregið stuðlö^
að því, að þau Jón og Gréta yrðu
fengin til að mála kirkjuna.
Og Jón segir:
— Grétu dreymdi fyrir því, að húr>
vœri að vinna við skírnarfontinn.
— Það var eftir að þið sáuð
hann?
— Já, anzar Gréta og brosir við-
Ég hélt, að þetta vœri einhver ofr1'
hvítur emaléraður ofn.
Og séra Arngrímur segir, að marð'
ir hafi tekið skírnarfontinn fyrir ofr1-
— Nú, en síðan hafið þið málö^
kirkjur nokkuð samfellt? — Hve
margar?
Gréta svarar eftir nokkra athuð'
un, að þœr séu orðnar 27 alls. Au^
þess hafa þau málað nokkra predik'
unarstóla og annað smálegt.
— Og þið hafið málað bcEð'
timburkirkjur og svo nýrri steif'
22