Kirkjuritið - 01.06.1971, Side 37

ncBft'íT torser|ba athafna? Eða hefir
af l' _e^i verið rofið œ ofan í œ
um S'r°P' oro®ursins- af giallarhorn-
e^. ^kunnar? Hefir gnýr œsifrétta
re, |*. 9Qbbað menn til að rísa úr
bl' ^jU a^ur °9 aftur, óstyrkir og
^ast Q^'r °fbirtu vélstýrðra Ijós-
^s ara, sem eignuðu sér hlutverk
brs!?Unso^ar0 Höfum vér ekki misst
°GNlNA?
að f1" munuð bafa skilið, hvað ég er
Vet..*ara: Ég tel kynslóð vora hafa
Vcen "andvai<a" of lengi til að geta
^ , ' a® ,,vakning" sé skammt
Að ari' ^era ma' a® m®r skjótlist.
tók Si°ist yf'r gildi þeirra himin-
tú|kcj3, Sem birzt hafa meðal vor og
íslandmœtti sem vísi vakningar yfir
UrEsn hverjum er skylt að plœgja ak-
óh lnn ^Ur minn — sem og sumra
iN^yrenda minna — lýtur TÓNLIST-
1 frú músíca.
[_6|, arEsbrceður mínir og systur!
Hiál"^ °9 lœrcSir! Hjólpumst að!
löndPUrnSt °ð ' Þv' að plœgja akur-
ski| .Vor' Hjólpumst að í því að rœkta
9arð'n^S-reð góðs og ills úr aldin-
' Eru tiúsíca, hvar sem jarð-
69Ur,vor leyfid
til ',Gn?S °9 ills?"' heyri ég sagt. „Er
HokU tón,ist? Getur verið í
mest rri- tonlist?" — Carl Nielsen,
1^2 a tanskóld Dana skrifaði í apríl
þessa setningu,-
de" Vis det kunde tœnkes, at et af
kund^^6 musikstykker eller melodier
Vcer-? ,°Versœttes i °rd (þ. e. a. s.
f°rb'ud ^ ^ mœit maI)' vilde de blive
s|rj ,U f °f sœdelighedspolitiet, som
anrtencie imod den offentlige vel-
andstcendighed."
„Jœja, kœri vinur —", heyrist mér
kennimaðurinn segja, „Sœdeligheds-
politiet! Það er þó ekki svo alvar-
legt." Nei, Guði sé lof: Það er ekki
SVO alvarlegt. En alvarlegt er það.
Gefum aftur Carli Nielsen orðið,
en hann heldur ófram ó þessa leið:
„De fleste mennesker aner over-
hovedet ikke, at der findes nogen
VÆRDIFORSKEL indenfor musiken; og
hvis de giver deres forkœrlighed for
bestemte melodier tilkende, er det
ikke af musikalske grunde, men fordi
de mindes den tid, hvor de ved
skovballerne sad med Rasmine paa
skodet eller svœrmede rundt under
maanen, som efter sigende skal have
en vis magt til at romantisere selv de
dorskeste drog."
Þetta sagði Carl Nielsen um tón-
listarskilning dansks almennings fyrir
38 órum. Hvað myndi hann hafa sagt
um viðhorfið í dag — ekki í Dan-
mörku, heldur hér ó íslandi?
Hann hefði vafalaust fagnað stofn-
un tónlistarfélaga og tónlistarskóla,
sem risið hafa um allt land, hann
hefði fagnað starfi íslenzkra tón-
skólda, íslenzkrar sinfóníuhljómsveit-
ar og margra góðra einleikara,
söngvara og söngkóra. Hann hefði
fagnað dœmafórri elju og atorku
organista vorra og kantora, sem beita
sér fyrir flutningi meistaraverka, hvort
sem er við orgelbekkinn eða sem
leiðtogar kirkjukóra sinna — ein-
stökum sinnum við messu, en oftar
ó svonefndum kirkjukvöldum eða
kirkjutónleikum.
En hvað hefði hann sagt um
SÁLMASÖNGINN í flestum íslenzk-
um kirkjum? Hvað um SÁLMALÖG-
35