Kirkjuritið - 01.06.1971, Qupperneq 38

IN? Hann hefði undrazt. Undrazt, að
jafnmikil grózka í íslenzku tónlistar-
lífi hefði skilað svo litlum arði í því
er lýtur að tónmennt GUÐSÞJÓN-
USTUNNAR, sem raun ber vitni.
Hví er uppskera hennar svo rýr?
Er hér e. t. v. samtökum neyt-
enda um að kenna? Neytenda, sem
halda vilja í 19. aldar venjur um
messugjörð og sólmasöng? Neyt-
enda, sem telja sönglagi það eitt tii
gildis, að það hljómi „þokkalega"
í eyrum — hverju hlutverki sem það
annars gegnir? Neytendum, sem
sœkjast eftir brjóstsykri fremur
en b ra u ð i ?
Þeim vœri vorkunn. Því að um ór
og óratugi hefir sömu ísœtu sólma-
lögunum verið haldið að söfnuðum
vorum — í stað þess að bjóða þeim
þó bragðsterku, fjörefnariku fœðu,
sem kóralbók vor hefir að geyma. En
þótt bragðvit og bragðlaukar fullorð-
inna hafi sljóvgazt af einhœfri fœðu,
þó gegnir öðru móli um bragðvit
ÆSKUNNAR. Henni er vœmni skap-
raun. Og ég er ekki í vafa um, að
andúð unga fólksins ó vœmni og til-
finningarsemi sumra „hefðbundinna"
lagboða ó sinn þótt í því, að kirkju-
sókn þess er minni en vera œtti.
Jafn ólíkar — og ó sinn hótt fróð-
legar — helgiathafnir og þœr, sem
fram fóru fyrir tveim mónuðum í
Langholts- og Hóteigskirkju, tel ég
styðja þessa skoðun.
Hér kemur til kasta okkar kennar-
anna. Ekki aðeins söngkennara og
organista, heldur til sérhvers kenn-
ara, sem hefir söngeyra.
Hefjum hvern dag og helzt hverja
kennslustund með söng. Lyftum
36
kennslutíma vorum í íslenzk^
dönsku, ensku, þýzku, frönsku —- \0'
því ekki líka landafrœði og manfl'
kynssögu — ó œðra stig: með sam'
eiginlegum söng: Með söng |S’
lenzkra, danskra, enskra, þýzkra
franskra þjóðlaga! Því að sólma
lagið og þjóðlagið eru nóskyld.
reginhaf er ó milli þjóðlagsins °°
dœgurlagsins (eða „poplagsins -
eins og það heitir nú ó óviðjafnaf1
legri íslenzku). Höfum þetta hugfast
því að í þeim efnum virðist margu'
nokkuð glómskyggn.
Bjóðum œskunni það bezta, serrl
völ er ó — einnig og einmitt ó vetf
:S
vangi sólmasöngsins. Syngjum me'
henni einkum þau lög, sem sízt heYrj
ast sungin, þótt mörg þeirra me9
finna í sólmasöngsbók vorri, eins
nr. 6a, 15b, 112, 195, 197, 213 ^
svo að nokkur dœmi séu nefnd. ^
syngjum þau með þeim hraða, þe‘rí'
hrynjandi og þeim þrótti, sem l°9
unum og flytjendum þeirra hcef'r'
En lótum nr. 78c og 155b hvíla u(l1
stund.
Þess ber þó að geta, að nokku
hefir þegar óunnizt. Mó í því sa^
bandi benda ó bókina „Sólmar
kvœði handa skólum", 1. hefti, seíT1
nýlega hefir komið út ó vegum Rík'5
útgófu nómsbóka — en fróganguí
hennar og nótnaprentun eru prýðile9
í þessari bók eru ekki svo fó þr°rt
mikil og í senn sígild lög við sálnn0
og andlegan kveðskap — fers^
ávextir úr aldingarði frú músíca, þ0,.
fáeinir bollar af „sykurvatni me
kjörnum" hafi slœðzt með í útgáfunu;
Ekki skal heldur gleyma söngstar.
Kennaraskóla íslands, og hin11'
Á