Kirkjuritið - 01.06.1971, Qupperneq 52

(T. a. m. leggja prestar fastan hluta
launa sinna til hjálparstarfs kirkjunn-
ar, sem fer fram bœði erlendis og
hérlendis). Nú mœtti spyrja, hvort
kirkjan eigi að láta hér staðar numið.
II.
Plató hefir fyrstur manna í riti sínu
um ríkið fjallað um uppeldisáhrif
þess andrúmslofts, sem maðurinn lifir
í. Þjóðskipulagið orkar á hugsunar-
hátt og lífsviðhorf hverrar kynslóð-
ar. í Spörtu og Prússlandi, svo að
nefnd séu nógu fjarlœg dœmi, veitti
þjóðin herstjórnarmönnum veigamik-
il forréttindi, hermennska bar i sér
verðleika um fram annað. Og skipu-
lagið hafði áhrif á allt gildismat frá
kynslóð til kynslóðar. Viða um lönd
má sjá áhrif þess sama anda
blómgast með okkar kynslóð.
Annað dœmi. Við ungum œsku-
mönnum út í þjóðfélag skefjalitillar
samkeppni þar, sem allir verða að
duga, góðu heilli, og berjast að
mestu leyti í eigin þágu, illu heilli,
eða drepast ella. Þjóðskipulagið er
ekki reist með tilliti til mannrœktar,
heldur hefir annað stefnumark, en
það veldur gífurlega miklu um hugs-
unarhátt okkar engu að síður. Það
ýtir undir einbeitingu í þá veru að
olnboga sig áfram vegna sjálfs sín,
ekki annarra. Efnahagskerfið veldur
meiru um hugarmótun okkar en flest
annað. Það er í samkeppni við kirkj-
una um hjarta fólksins, en kristinn
maður getur ekki vefengt rétt, öllu
heldur skyldu hennar til að orka á
hugarfar manna, laða persónusköp-
unina að uppsprettulindum kristin-
dómsins.
Meginhlutverk kirkjunnar er að stcela
í manninum kristna skaphöfn. Þeg°r
hún virðir fyrir sér þœr stefnur o9
þœtti, sem orka miklu um uppeld'
manna, hlýtur hún að spyrja, hvof*
mótunaráhrifin gangi í berhögg vi®
kristna manngildishugsjón eða stuðl'
að viðgangi hennar. Ef áhrif efna'
hagslífs og stjórnmála almennt er°
að einhverju verulegu leyti frádrceg'
verður kirkjan að stuðla af alefli a^
umbótum þannig, að hún eignist þa<
samherja, en ekki keppinauta. 09
öflug kirkja getur orkað meiru e°
menn skyldu œtla. Að sinu leyti ein5
og heilbrigð stjórnarandstaða getor
reynzt veigameiri en miðlungi 9a^
ríkisstjórn.
Starf kirkjunnar vinnur að ^
hundraðshlutum kristið fólk, sem e<
að rœkja trúarlegar og siðferðileg0'
skyldur sínar við samfélagið. Miorlf
skal á afnám þrœlahalds hér á lan^'
og seinna miklu í ýmsum öðrc"11
löndum, þar sem kristið siðgœðism0*
var aflvaki og brjóstvörn þeirra, se^
fóru í fararbroddi. Það má líka min00
á refsilöggjöf, sem hefir orðið mann'
úðlegri og mennskari en fyrrun1'
einkum á seinustu öld.
Fangamál með þjóð okkar ho^a
löngum verið bág. Nú hefir kirkj0'1
loks fengið að ráða fangelsisprest'
Og á s.l. vetri var, að nokkru fyr'|
milligöngu hans, háð hörð snerra
að þjóðin héldi vöku sinni. Er þ°
0<
tilviljun, að sonur og dótturson
þjóna kirkjunnar hefir í einni persó
orkað meiru í þágu aldraðra en j0^
vel heilir stjórnmálaflokkar geta stce'
sig af? — Hvers vegna snerust e
50