Kirkjuritið - 01.06.1971, Qupperneq 78

varð ekki til fyrr en eftir að annað og
meira hafði gjörzt en predikun Jó-
hannesar og Jesú, og það var kross-
dauði og uppris Jesú. Hér eru rœtur
predikunarinnar — í einstœðum at-
burði sögunnar.
Við athugum þennan einstœða at-
burð nokkru nónar. Á 19. öld var
áköf leit hafin að því, sem nefndist
,,hinn sögulegi Jesús". Þetta fyrirtœki
mistókst. En það, sem þessir leitend-
ur fundu, var einfaldur predikari, sem
átti Guð að föður og var bróðir
manna. Predikun var þá það, sem
hann predikaði, alveg án tillits til
þess, hvort mögulegt vœri að gera
slíkt ágrip af því, sem Jesús predik-
aði. Staðreyndin er þessi, sem áður
var nefnd, að postular tóku ekki að
predika af því að Jesús
p r e d i k a ð i . Postular predikuðu,
af því að hið einstœða varð, kross-
dauði og upprisa Jesú. í Fyrra
Korintubréfi greinir Páll frá því, sem
geri predikunina gagnslausa. Það er
ekki það, að hana skorti það, sem
Jesús predikaði, né er það að van-
rœkja dœmi Jesú sem predikara. Það,
sem gefur predikuninni gildi og efni
er upprisa Jesú. „. . . ef Kristur er
ekki upprisinn, þá er ónýt (kenón,
tóm) predikun vor. Án upprisunnar
vantar predikunina kraft þess, sem
tilheyrir henni. Predikun án boðunar
sérstakra sögulegra atburða er ó-
hugsandi. Predikunin takmarkast
heldur ekki við manninn Jesú. Það,
sem hún verður að boða er Drott-
i n n Jesús. Vegna þessarar trúaraf-
stöðu til hans er predikað, annars
ekki. Predikarinn verður að trúa því,
að Jesús sé Drottinn. Kraftaverk
76
predikunarinnar er það, að þegdr
Jesús frá Nazaret er boðaður í trú a
hann sem Drottin, þá mœtir orð Guðs
mönnunum.
Predikunin á því ekki rót sína 1
Jesú sem predikara, heldur í þeirri
trú, sem vakin er af því, sem henti
Jesúm, predikarann, fyrst og fremst
upprisan. Predikunin á rót sína 1
þeirri trú, að hann sé Drottinn.
Páll postuli sagði, að enginn gceÞ
sagt: „Jesús er Drottinn" nema crf
heilögum anda. (I. Kor. 12:3). Það er
einnig sögulega rétt, að Jesús var
ekki boðaður sem Drottinn fyrr en
áhrifavald heilags anda kom ti I-
Þetta er eftirtektarvert. Þetta felur það
í sér, enda þótt höfundur kristninnar
vœri predikari og einstœðir atburðir
gerðust með honum, upprisan eft-
ir krossfestingu, og jafnvel þótt
k e r y g m a vœri fyrir hendi, þá var
engin umtalsverð predikun f y r r e n
eftir sendingu andans-
Ef rót predikunarinnar er í þeirri stað-
reynd, að Jesús var predikari og önn-
ur staðreynd það, sem kom fram við
þennan predikara á Golgata, þá er
hin þriðja staðreynd, sem predikunin
er reist á, sending andans. Þetta
íhugum við nú.
Postulleg predikun hófst á hvíta-
sunnu. Svo sem greint er frá í Post-
1:5 var fyrriheit gefið: „Þér skulað
skírðir verða með heilögum anda na
innan fárra daga. Til þess tima ,,var
andinn ennþá ekki gefinn", svo not-
uð séu orð Jóhannesarguðspjalls-
Þegar andinn kom var predikað alls
staðar. Predikunin er dreifð um síð-
ur Nýjatestamentisins. Pétur hófst
handa á hvítasunnu. Stefán, sen1
A