Kirkjuritið - 01.12.1975, Page 51

Kirkjuritið - 01.12.1975, Page 51
ugt. Samanburðar er skammt að leita. Hjá frændum vorum í Færeyjum og Noregi er kristni- og kirkjulíf mjög miklu blómlegra en hér gerist. i Fær- eyjum munu vera tæplega 60 kirkjur, en prestar aðeins 17. Þó er heilagt haldið í hverri kirkju hvern helgan dag. þar, sem prestar geta ekki messað, eru haldnar guðsþjónustur engu að síður, og annast djáknar þær. Munu Þeir þá að jafnaði lesa predikanir úr gömlum og góðum postillum. Gunnar Sigurjónsson, ritstjóri Bjarma og er- indreki Kristniboðssambands íslands, var nýlega á ferð í Færeyjum, og segir hann frá því, að hann hafi verið við slíka djáknaguðsþjónustu, sem um fjögur hundruð manna sóttu. Og þar mun ekkert eins dæmi hafa gerzt, heldur mun allt hafa verið eftir venju. Þó eru kirkjur ekki einu guðshús, sem sótt eru í Færeyjum, heldur er þar fjöldi bænhúsa og samkomuhúsa af öðru tagi, sem að jafnaði eru setin við samkomur og stundum vel það. Þessu er ólíkt farið á islandi. Því verður ekki móti mælt, að kirkjusókn er afar daufleg víða um landið. Þó aiunu þess dæmi, að hún sé ágæt í smáum strjálbýlissöfnuðum, en miklu iökust er hún sögð í hinum nýjustu hsasöfnuðum í Reykjavík, enda eiga þeir ekki einu sinni kirkjur. Bænhús e®a samkomuhús, er ætluð séu til kristilegra nota, eru fágæti. Þau eru þá einnig litin hornauga og talin ann- ar|eg, ifkt og trúaðir leikmenn, sem syna vilja trú sína í verki og sinna einhverju kristilegu starfi.. það mun raunar mjög almennt álit áér á landi, að prestar einir séu skyld- ugir að koma í kirkju á sunnudögum, þeim einum beri að tilbiðja Guð svo, að sjá megi við messur, og þeir einir séu að öðru leyti skyldugir að bera trú sinni vitni í kristilegu líferni og framkomu allri. Af því áliti leiðir svo að sjálfsögðu hitt, að dagleg guð- rækni eða heimilisguðrækni er ein- ungis fyrir þá og þeirra fólk. Það er líklega einhver sorglegastur vitnis- burður um trúarlíf þorra manna á ís- landi. Mikill misbrestur er nú orðinn á því, að börnum séu kenndar morgun- og kvöldbænir heima. Nálega óþekkt mun, að heimilisfólk komi saman til sameiginlegra guðrækniiðkana, og og góðar fyrirbænir þykja vart öðrum sæmandi en gömlu fólki og prestum. Enn mætti nefna það, að löngum hefur áhugi fyrir kristniboði, þótt nokk- urt einkenni á kristnum mönnum. Hann er ekki almennur hér á landi. Það er ákaflega fámennur hópur, sem ber kostnað af starfi íslenzkra kristniboða í Eþíópíu. Eitt nýlegt dæmi um skiln- inginn á kristniboðsstarfi mætti raunar nefna. Rithöfundur einn var ekki alls fyrir löngu að taka saman sitthvað í minningu Jóns Sigurðssonar forseta. Það virtist honum þykja hróplegast vanmat á Jóni, að Vestfirðingar leyfðu sér að gefa stærri upphæðir til kristni- boðs en honum til stuðnings í fjár- hagskröggum hans. Má þó ætla, að þörf Jóns og konu hans hafi verið nokkru minni en þeirra milljóna, er njóta áttu kristniboðsins. Það, sem Guð þykir leiðinlegt „Skyldi Guði ekki þykja þetta leiðin- legt?“ sagði einhver eftir útvarps- 289

x

Kirkjuritið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.