Ljós og skuggar - 01.01.1904, Blaðsíða 4

1
4
heima i sveitinni hans fór eitthvað í burtu, til
að leita sjer frægðar og frama, flest kom það
reyndar heim aptur, sumar stúlkurnar höfðu lært
margt þarft, og voru orðnar „fínar dömur," kunnu
bæði að segja „adieu,“ og hneigja sig, þegar þeim
var heilsað, og piltarnir komu aptur með háa
flibba, „humbug" og „spásjerstokka"; það var
ólikt hálsklútunum og smalaprikunum heima í
sveitinni! Svo var náttúrlega margt fleira, sem
það flutti heim með sjer úr höfuðstaðnum, því
þangað fóru flestir, en Jón var annað hvort ekki
nógu skarpskygn til að taka eptir öðru eða hann
hafði ekki vit, á því. En hann langaði sjálfan til
að „vera með,“ fá einhverja hugmynd um þetta
dýrðlega Reykjavíkur iíf, sem svo margir töluðu
um, og nú var það loksins komið svo langt að
hann var búinn að fá leyfi hjá foreidrunum til
að fara. Hann ætlaði með næstu ferð strand-
ferðaskipsins, og verða samferða -honum Helga
kaupamanni, hann var Sunnlendingur og gagn-
kunnugur í Reykjavík, og hafði ekki latt Jón
fararinnar. — — — — — — — —
Jón stóð við borðstokkinn á skipinu, sem átti
að flyt.ja hann suður. Hann var búinn að kveðja
móður sína, sem hafði fylgt honum til kauptúns-
ins þar sem skipið hafði stöðvar sínar. Bar ún
margt nýtt fyrir augu og eyru, því þetta var í
fyrsta skipti, sem Jón steig fæti sínum á eimskip.
Nú var blásið til brottferðar og skipið lagði
út fjörðinn. Jón stóð kyr og virti fyrir sjer fjöll-