Ljós og skuggar - 01.01.1904, Blaðsíða 17

17
„Sáztu hann pabba inni?“ sagði hún kjökr-
andi við Jón.
„Jeg þekki ekki pabba þinn“.
„Æ, jeg átti að flnna hann, við eigum ekk-
ert brauð, og mamma liggur veik, og hann er
með alla peningana þarna inni.“ Barnið fór að
gráta.
„Heyrðu, jeg skal koma með þjer inn, og
finna hann, ef hann er inni.“
„Æ, nei, jeg þori ekki inn, jeg var barin í
gærkvöldi, af því jeg fór inn, að leita að honum."
„Þá skaltu koma með mjer, jeg skal gofa
þjer brauð, og fylgja þjer svo heim.“
En hvað hún varð glöð, blessað barnið!
Hún leit á hann stóru, hryggðarlegu augunum.
Hún var óvön svona viðmóti.
0, hvað það var kalt og óvistlegt þar inni.
Konan lá í ljelegu rúmfleti, 3 ung börn voru
að veltast á óhreinu góiflnu, það logaði á glas-
lausum lampagarmi, og herbergið var fullt af
oliureyk. Börnin litu upp, þegar Jón kom inn.
Þau voru öll föl og mögur, tötralega klædd, og
blá af kulda.
Svo þetta var heimili drykkjumannsins!
v Ekkert af því, sem mátti nefna þægindi þessa
lífs, var þar að sjá, og fátt eða ekkert af því,
sem nauðsyn má heita. Það mátti lesa margra
ára mæðu og raunalega æflsögu út úr andliti