Ljós og skuggar - 01.01.1904, Blaðsíða 6

6
fólks og krakka. Á þilfarinu voru búin til tjöld
úr gömlum seglum, þangað var hrúgað fólki á
meðan hægt var að drepa niður fingri, þar var
mjög svipað húsrúm og í lestinni hvað hreiniæti
og annað snerti, að öðru en því, að hjer hafði
stormurinn ráðrúm til þess að halda loptinu
nokkurn veginn þolanlegu.
Á 2. farrými voru öll sæti skipuð og meira til,
því þó rúmin þar væru ekki stór, var það þó
ekki óvíða þar sem 2 var holað í eitt.
Það virtist ekki iiggja neitt sjerlega iila á
karlmönnunum, þeir voru flestir „góðglaðir/1
sumir „blindfullir,11 nokkrir alveg „útúr.“ Og
brytinn var í góðu skapi. „Jeg hef haft það
gott í dag,“ heyrði Jón haft eptir honum einn
daginn, „jeg hef selt fyrir 300 krónur þenna
sólarhi ing,“ og svo hafði hann bætt við rammís-
lenzku blótsyrði og skellihlegið. En ef einhvern
fýsti að vita hver varan var, sem svona vel hafði
selzt, þá var gátan auðveldlegast ráðin með því
að líta oían i lestina og sjá þá, sem þar sátu, og
sungu ýmist sálma eða „gaman“-vísur eptir Plaus-
or, bölvuðu, flugust á eða rifust, hið sama mátti
sjá og heyra á fleiri stöðum, og nóg var af
brennivínsstækju hvar sem komið var. Það var
engin sældaræfi fyrir aumingja kvennfólkið þarna
innan um allt þetta, og þó bættist þar við „brenni-
vínskrampi" hjá fleiri en einum af þessum far-
þegjum; stýrimaðurinn sagði nú reyndar að sJíkt
væri ekkert nýnæmi, þegar Jón hljóp til hans í