Ljós og skuggar - 01.01.1904, Blaðsíða 22

22
Það var miklu fleira af fólki, en Jón hafði
nokkru sinni sjeð á fundi i stúku þessari, mesti
sægur af ungum stúlkum og piltum, og sýndist
Jóni ekki betur en þær veittu nákvæma eptirtekt
hverri hreyfingu þess, sem bauð upp bögglana,
það kom auðvitað mikið undir dugnaði hans, hve
lengi þær þurftu að bíða.
f>að var í meira lagi hávært í húsinu þetta
kvöld, og allófriðlegt. A gólfinu ægði öllu saman,
pappír, spónum, matbaunum, blikkdósum, pappa-
öskjum og snjó, þar við bættist tóbakslögur, sem
sumir „herrarnir" lögðu til, þvi fæstir voru í '
tóbaksbindindi.
Þrautsegja upppboðshaldarans var aðdáanleg,
því nú höfðu fleiri en einn orðið i einu; það var
hrópað, hlegið, æpt, hlaupið, flogizt á, farið í snjó-
kast. Jón settist út i horn og horfði á. Honum
þótti nógu gaman að virða fyrir sjer þessa temp-
ara, þessa áhugamiklu alvörugefnu menn, sem
núna sýndu dugnað sinn í að láta eins illa og
þeir gátu. Það voru þó, sem betur fór, ýmsir
fleiri en Jón, sem furðaði á þessu, og á því að
slíkt skyldi viðgangast í Reglunni, sem sannar-
lega hefur æðra takmark heldur en að kenna
mönnum skrípalæti.
Það var orðið áliðið, þegar uppboðið var á
enda, og sumum þótti mál til komið að halda
heim; en það voru nú ekki allir, því nú dreif
fólkið að hvaðanæfa, mönnum var gefinn kosL-
ur á að skemmta sjer eitthvað á eptir, og máttu