Ljós og skuggar - 01.01.1904, Blaðsíða 27

27
jeg hafi gjört neitt, illt af mjer, hvorki honum
eða öðrum; jeg er enginn stórþjófur eða ræningi,
en hann hefur taiað þeim orðum til okkar, eins
og við værum engu betri, og jeg iæt ekki skamma
mig fyrir ekki neitt; nei, við viljum fá prest,
sem er við okkar hæfi, sem ekki er alltaf að
stagast á synd og náð, sem kann að meta það,
að „ísland er kristíð milli fjalis og fjöru,“ hrósar
okkur í staðinn fyrir að skamma okkur. Jeg
veit ekki betur en að í þessum söfnuði sje bezta
og vandaðasta fólk, og það getur ekki þolað slík-
an kenningarmáta. Og hann er alitaf að tala
um, að Jesús Kristur sje guðs son, en jeg veit
það, að sumir „beztu menn“ safnaðarins trúa
alls ekki slíkum öfgum. Enda hefur hann víst
ekki verið það fremur en jeg. Svo prjedikar
hann út af biblíunni, og jeg veit af mönnum í
söfnuðinum, sem ekki vilja heyra biblíuna nefnda,
og hvernig ættu þeir þá að geta hlustað á hann?
Nei, „menntuðu" fólki þarf sízt að bjóða slíkt!“
„Hvers vegna vildu sumir ekki láta biðja
bæn áðan?“ spurði Jón.
„Af því við sjáum enga ástæðu til að vera
að tefja tímann með óþarfa masi, hann getur
beðið eins mikið og hann vill hvar annarstaðar
en hjer. Jeg er nú kominn fram á þennan dag,
>• og jeg verð að segja eins og er, að jeg hef ekki
eytt tímanum í óþarfa bæna stagl!“ Og hann
hló kuldahlátur. Já, kuldahlátur, svipuðum hlátri
þeirra, er gleðjast yfir óförum annara; ogíbrjósti