Ljós og skuggar - 01.01.1904, Blaðsíða 13

13
má maður náttúrlega hafa alla sína hentugleika,
og svo er heldur ekkert amast við því, jeg tel
það ekki þó „pólitíin" sjeu að slæpast þar við
og við.“
„Jeg held nú að gamla Gudda, sem þú nefnd-
ir, sje alveg eins heiðarleg manneskja eins og
bjánarnir í fínu fötunum, sem halda að þeir gjöri
það öðrum til skammar, sem þeir einungis ata
sjálfa sig á, og jeg vildi ekki kaupa mig inn á
þá staði, þar sem guðs orð er lesið til þess að
láta eins og þið áðan.
III.
Sárasta Ibölið.
Húsið er háreyst og skrautlegt, gluggarnir
margir og uppljómaðir — „það hefur þurft pen-
inga til að byggja þessa höll,“ hugsaði hann Jón
með sjer, þegar hann gekk þar fram hjá eitt kvöld.
„Komdu hjerna inn með mjer, Jón litli, svo þú
getir sjeð lífið hjerna frá fleiri en einni hlið, og
vittu svo hvort drunginn í þjer fer ekki að
hypja sig,“ sagði Helgi við hann.
í’eiv námu staðar við dyr þær, sem flestir
nefna svinastíudyr, það var ös mikil fyrir dyr-
um úti, ög háværar samræður og blótsyrði bár-
ust að eyrum þeirra. Það var margt um mann-
inn þarna inni, á rennvotu gólfinu römbuðu
mannaræflar, sem líkavi voru skepnum en mönn-
um, af sjer gengnir og uppæstir af eiturblönd-