Ljós og skuggar - 01.01.1904, Blaðsíða 8

8
kr. á dag. Loksins tók ferð þessi enda, og nú
blöktu við fánar á hverri stöng í Reykjavikurbæ,
því strandferðaskipið var komið heilu og höldnu,
þrátt fyrir storm og snjóhríð, áflog og illdeilur,
blót og formælingar, guðlast og klúryrði, vín-
drykkju og vínsölu! Og feginn var Jón þegar
hann komst í bát einn og leiðin lá upp að ó-
hreinu þarahálu bryggjunum, sem fæstir gleyma,
er einu sinni hafa fæti stigið.
Þetta var þá Reykjavík! Eitthvað var af
fólkinu ! Það var heill þingheimur við bryggjuna:
Ungar stúlkur, eldri konur, karlmenn, sumir dauða-
drukknir. Göturnar voru helmingi forugri enflestar
bæjartraðir, sem Jón hafði sjeð, og honum fannst
einhvern óþægilegan þef leggja fyrir vit sér. Nei,
það var enginn skógarilmur á Reykjavíkur götum!
Hann varð hálf ringlaður, hafði naumast
rænu á að heimta föggur sínar og lagði svo á
stað út i milli húsanna.
H.
„Á Her.“
„Góðan daginn Jón minn! Komdu nú bless-
aður og sæll! Hvað segirðu til? J?ykir þjer ekki
skemtilegt hjer?“
„Sæll Helgi minn! Jeg segi eiginlega fátt,
og sízt um það hvað mjer þykir skemtilegt hjerna. “
„Það er óyndi í þjer núna fyrsta sprettinn
auminginn, en það lagast, hjer er margt að heyra