Ljós og skuggar - 01.01.1904, Blaðsíða 5

5
in sitt áhvora hlið fjarðarins, þarna voru hlíðarnar,
þar sem hann hafði unað sjer svo marga stund,
þarna voru smaiastöðvarnar hans, þarna fossinn,
sem svo opt hafði kveðið kraptaljóð fyrlr hann,
þarnaberjabi'ekkurnar, ogbiómalautirnar, iækirnir,
sem höfðu verið vinir hans frá því hann mundi
fyrst eptir sjer. — —
Hann fór nú að litast um á skipinu, þar var
margt manna, aragrúi af sjómönnum og kaupa-
fólki á heimleið.
„Það má sjá að hann er úr sveit þessi,“
sögðu kaupakonurnar reykvízku hvor við aðra,
þegar Jón var að skálma fram og aptur um þil-
farið, „en það gönguiag, hú, — hvað hann er
„klossaður!"
Það var margt fólk og mikið um að vera,
en þó ofbauð Jóni ekkert eins og það hvernig
var látið fara um fóikið. í lestinni var alveg
troðfult, þar ægði öllu saman rúmfletum, koffort-
um, kössum, pökkum, þar að auki allskonar ó-
hreinindum og rusli, og þarna varð fólkið að
hrúgast hvað innan um annað, börn og gamal-
menni, kvennfólk og karimenn, það sat á rúm-
fletunum, sem auðvitað voru ekki úr öðru en
heyi eða hálmi, sem fleygt var á gólfið hjer og
hvar, og breiddir pokar yfir. Sumir voru að
snæða nesti sín upp úr koffortuuum sínum, aðrir
sváfu; börnin grjetu, kvennfólkið hljóðaði af sjó-
veikiog hræðslu og karlmennirnir þömbuðu brenni-
vín, blótuðu og rögnuðu yfir kveifarskap kvenn-