Ljós og skuggar - 01.01.1904, Blaðsíða 29

29
Hvað sem gengur á, og hvernig sem alls
konar stjórnleysi veður uppi á meðal fólksins,
þá má aldrei nefna skríl. „Sannleikanum verð-
ur hver sárreiðast.ur. “
Húseigandinn kom nú að pg sagði, að hann
vildi ekki hafa shkan gauragang í húsum sinum,
og bauð að slökkva skyldi ljósin, svo hver færi
hei’m til sín. Viidu nú sumir láta halda fundi
áfram, að eins kjósa nýjan fundarstjóra, og mundi
pá allt vei f-ara; en lrver höndin var upp á rnóti
annari, og lauk fundi þessum svo, að hver taldi
sig sælan, er fyrstur komst til dyra og út.---------
Og hvers konar andi hafði þá stýrt þessum
fundi? Var hann góður eða illur? Jón velti
þessum spurningum fyrir sjer, er hann gekk burt
frá fundarhúsinu. Flestir voru komnir út, og
hann heyrði álengdar blótsyrðin og formæling-
arnar, það var útgöngu-erindið, er ahmargir
fundarmenn kváðu nú, og það var fulikomlega
samhijóða anda íundarins. Ef þetta átti að vera
safnaðarfundur, þá bar hann ekki vott um, að
söfnuðurinn væri sjerlega kristinn.
Og þó voru þeir nokkrir, sem þetta kvöld
sneru heiinleiðis af fundi þessum með harm í
hjarta, ekki eingöngu eða sjerstaklega af þvi, að
þoir voru í minni hluta, hvað atkvæðagreiðslu
snerti, heidur af því þeim duldist eigi, að iha vald-
ið hafði hjer náð hertökum á mörgum manni, og að
óvinur alls góðs hafði ástæðu til að fagna stór-
um yflr slikri samkomu. íJað var myrkrið, sem