Syrpa - 01.03.1912, Page 14

140
SYRPA
hana ekki alveg rétt, en þó máttu
trúa því aö egf slengi ekki eins mik-
iö af ensku saman viö hana eins og
sumt fólk sem eg þekki hér í bæn-
um og er komiö að heiman fyiir að
eins einu ogtveimur árum. Nátt-
úrlega tala eg oftar ensku, en ís-
lenzku, því bæði er hún mér tamari
og svo tala flestir viö mig á því
máli. Helgi magri getur ekki hjálp-
að þessu. — Hann gaf og gekst fyr-
ir samskotum meöal okkar íslend-
inga í Ameríku, þegar skipskaöarn-
ir uröu heima og hann hefir látiö
einn af forustu mönnum meðal Vest-
ur-íslendinga halda fyrirlestur, frí-
an fyrir alla, um eina af frægustu
söguhetjum íslendinga í fornöld.
Eg sé því ekki betur en Helgi magri
eigi frekar skilið þökk en vanþökk
af okkur Vestur-íslendingum“.
,,Þetta er satt sem þú segir,dreng-
ur minn, um samskotin og fyrirlest-
urinn, og fyrir framkvæmd þá og
viöleitni á klúbburinn þökk skiliö.
En þaö sannar samt sem áður ekki,
að þetta Þorrablót hans sé ekki
h u m b u g. Hann hefir boðið okk-
ur á al-íslenzkt miösvetrarsamsæti,
og svo sækjum við það íslending-
arnir víösvegar utan úr nær- og
fjærliggjandi héruðum. Ekki til að
sjá enskan dans, S i r ! Því að hann
fáum við að sjá úti í sveitunum.
Ekki til að eta og sjá etinn enskan
mat, því það getum vér sjálfir gjört
ogséöhvarsemer. En við komum til
þess að sjá og heyra og taka þátt í
íslenzkum skemtunum, íslenzkum
siðum og íslenzkum hugsunum. Og
hvað mætir okkur svo hér? Vest-
ur-íslenzkt hugbug Sir! Skelja-
kápan vestur-íslenzka, sem fjöldinn
ber upp á stáss og glamrar og
hringlar í við hverja smáhreyfingu.
Þjóöræknisskrumiö, þjóðrækniskák-
ið og þjóðræknisleysið. — Væri ekki
sæmra af Helga magra, ef hann
getur ekki haft Þorrablót sín öðru-
vísi en svona, að hætta viö Þorra-
blóts nafnið og Þorrablótshugmynd-
ina, sem á þessu kveldi er gjört aö
hlægilegum skrípaleik, en kalla
samkomu sína átveizlu og dans og
halda hana í minningu um lausn
sína fráhinum löngu vetrum íslands?
Sú samkoma myndi vel sótt, ef eg
þekki rétt hugi fólksins og hún hefði
líka þann kost, aö vera í samræmi
viö sjálfa sig, því þá væri sjálfsagt
aö hver og einn talaði, dansaði, æti
og léki sér upp á ensku“.
,,Þú ert að verða ærður pabbi!
Eg get varla hlustað á þetta, ogsvo
þarf eg upp að fara aö dansa. — En
þú mátt vera viss um eitt. Ef ensk-
ur dans væri ekki hafður, þá kæmi
ekki helmingur af því fólki sem er
hér í kveld. Og ef Þorrablótið væri
bara kölluð danssamkoma og át-
veizla, eins og þú varst aö tala um,
þá er eg viss um aö ekkert kæmi af
eldra fólkinu. Þarna séröu þaö!
Þetta má til að vera svona, svo að
fólkiö sæki þaö vel“.
Má til að vera svona? — Mikla
vitleysu ferðu með Laugi minn. Einu
sinni ætlaðist eg þó til að þú hefðir
sannari skoðun á hlutunum, en nú
kemur fram. En eins og það er erfitt
að varðveita óskemt epli frá að sýkj-
ast, ef það er með skemdum eplum,
eins erfitt er aö láta einstaklinginn
hafa heilbrigðar skoðanir, ef hann
elzt upp hjá skoðanasýktri þjóö. —
Þjóð, sem elur upp lítt hu'gsandi
unglinga, er gal-hoppa dansandi og
trallandi út í bláinn og blinduna.
Gleymandi öllum skyldum viö sjálfa
slg, tungu sína og þjóð. Þorrablót-