Syrpa - 01.06.1912, Page 21

Syrpa - 01.06.1912, Page 21
VORHRET 211 ir, enda var þaS ekki ómögulegt. að þaS væri léttara aS komast hjá slíkum hugsunum á prestssetrinu. ÞaS illa mundi ekki þora aS koma svo nærri prestinum. Hann sem var svo góSur, og gerSi aldrei neitt ljótt. Hann sem Jesús hafSi fengiS til aS vera góSur viS 1 tlu börnin og kenna þeim margt fallegt, eins og Jesús hafSi gjört. Þetta hlaut aS vera satt, því aS hún Anna gamla hafSi sagt honum þaS, og hún háfSi aldrei skrökvaS neinu aS honum. Já, hann skyldi sannarlega sýna prestinum þaS, aS hann væri góSur drengur og viljugur aS læra. Hann skyldi aldrei óhreinka bækurnar sínai eSa rífa blöSin í þeim, þvi aS slíkt mundi presturinn aldrei þola. Já, hann skyldi sannarlega vera góSur drengui, svo aS presturinn skyldi ekki iSrast þess, aS hann hefSi tekiS hann á heimili sitt. Hann taldi dagana meS óþreyju til vistaskiftanna. “FarSu á fætur, strákur! Prestur- inn sagSi aS þú skyldir fara meS okk- ur piltunum og smala fénu”. ÞaS var Björn, ærmaSur á StaS, sem var aS vekja SigurS litla á hvítasunnu- morgun. SigurSur litli reis á fætur og gat í fyrstu ekki áttaS sig á hlutunum i kringum sig, og þaS var fyrst þegar Björn var búinn aS þrítaka sömu orS- in, aS hann mundi hvar hann var. Þá mundi hann eftir því, aS hann var kominn til prestsins, og ætti nú aS fara út aS smala fénu meS fullorSnu piltunum, og aS því þótti honum ekki margt. Hann flýtti sér á fætur, borö- aöi hálfa köku af flatbrauSi, sem hon- um var borin meö vætuskálinni, en liann snerti hana ekki, haföi enga lyst á henni, enda var hún svo köld. Svo greip hann húfuna sina og vetlingana og hljóp ofan stigann og fram göngin á eftir piltunum, sem voru nýfarnir út. Hann stanzaöi alveg forviSa á varinhellunni og greip hendinni fyrir augun. Hann þoldi ekki aö líta upp fvrir ofbirtu. Hann skyldi ekkert í þessu i svipinn. Þegar hann hefS.i fariS inn í gærkveldi, þá hafSi túniS veriö svo grænt og fallegt, en nú var alt alhvitt af snjó. Hvílík umskifti! “Kondu nú, strákur!” var þá kallaö til hans, og þá gætti hann aö piltun- um; þeir stóöu frammi á varpanum og voru aS ráSgast um hvernig þeir skyldu haga smöluninni. Svo lögöu þeir á staö. Skömmu eftir nón komu piltarnir á StaS heim frá smalamennskunni. Þeir höföu fundiö allmargt af fénu. En þaö gekk stríSsamt aS korna því heim. Lömbin vildu gefast upp, einkanlega þau, sem höföu veriö niöri í mýrinni. Þær lambær, sem höföu haldiö §ig upp í hálsunum og í móunum, voru allar meS frískum lömbum og góöar í rekstri. En þegar þeir höföu fariö aS reka ærnar, sem höföu veriS i mýrinni um nóttina áSur, uppgáfust lömbin hvert af öSru, og kom þá i ljós. aö þau voru loppin á fótunum af því aö standa í bleytunni; þau töföu því mjög fyrir rekstrinum; fór svo aö lokum, aö þeir uröu aS skilja eftir sumar ærnar meS lömbunum sem verst voru til göngu og sem þeir gátu ekki komist yfir aS bera heim. SigurSur litli hafSi einlægt veriS meö pdltunum um daginn, og þegar hann kom heim, var hann oröinn svo uppgefinn aS hann átti erfitt meS aS komast upp stigann, sem lá upp á baS- stofuloftiS. Björn haföi því sagt honum aS hann þyrfti ekki aS gjöra meira úti þann daginn og mætti því

x

Syrpa

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.