Syrpa - 01.06.1912, Qupperneq 28

218
SYRPA
hrifamikill ræ'SumaSur. Hann var
stálminnugur, fljótur aö hugsa og
skorin-oröur. Hann gat hvorki lesiö
né skriíaS, en hann var ákaflega eft-
irtektasamur. ÞaS er engin ástæSa
aS imynda sér, aS Mahomet hafi ekki
veriS einlægur í trú sinni á aS hann
væru til aö bæta þetta ástand, mætti
boöa hina nýju trú. A5 hann skyldi
réttlæta — nieira aö segja sk pa —
líflát þeirra, sem ekki vildu taka trú
hans, er stór og svartur blettur á spá-
manninum. Arabar voru skurögoSa-
dýrkendur og voru trúarbrögS þeirra
orSin mjög spillt. Mahomet hefir þvi
máske álitiS aS öll meSöl. sem notuS
væri til aS bæta þetta ástand, mætti
réttlæta. en. hitt er líklegra, aS spá-
manninum haf: ])ótt sverSiS ahrifa-
meira en ræSuhöld, og þó hann fyrst
hafi ætlaS aS nota þaö aS eins til þess
aS jafna á Meccabúum meS því, þá
hafi honum fundist ráölegt aö snúa
því gegn hinum vantrúuöu yfirieitt.
TrúarbragSa þrætur og striö hafa æ-
tíö revnst hin grimmustu: og á sjö-
undu öld var hugsunarháttur Austur-
landa annar en hugsunarháttur Vest-
urlanda í dag.
Kóraninn er biblía Mahomet manna.
Bókinni er skift í hundraS og fjórtán
“Suras” eöa kapítula; voru lang-
flestir þeirra samdir í Mecca, hinir í
Medina. Engillinn Gabríel opinfcer-
aSi spámanninum kóraninn. Ekl i all-
an í einu, heldur smám saman. Ma-
homet las þá svo upp jafnóSum fyrir
lærisveinum sínum og skrifuöu þeii
niöur h n helgu orS, ýmist á pálma-
blöS eSa heröablöö úr kindum. Þessi
he'gu rit voru svo geymd í kistu þar
til tveim árurn cftir dauSa Mahomets
aö vinur hans Abubeker las þau sam-
an og gerSi úr þe m eina heild. Spá-
maSurinn réöi sjálfur hvaö oft og
hvenær þessar opinberamr kornu
Væri hann i einhverjum vanda stadd-
ur, þá opinberaöist honum æfinlega
kafli úr kóraninum, sem sagöi honutn
hvaS gera skylcli. Bókin keniur því
oft í mótsögn vtð sjálfa sig, en spá-
maSurinn lætur þess getiö, aö hver
kapítuli breyti eöa takmarki þýSing
þeirra kapítula, sem á undan sé komn-
ir. Þó kóraninn kenni niargt sent er
algerlega ósámþýöanlegt siöferöi nú-
tímans — t. a. m. — hann réttlætir
blóSsúthellingar og þrælahald, — þá
er enginn vaf á því, aö trúin á guS,
sem þar er boSuS, er djúp og einlæg.
Trú þessi geröi mikiö fyrir Araba.
Hún hreinsaöi burt flestar af hinum
villimannlegu trúarkreddum þeirra og
leiddi þá áfram spor í menningarátt-
ina. Kenningar kóransins geta ekki
kallast varanlegar, en ýmislegt gott
n:á þar þó finna.. Framan á þýöing
sina á kóraninum hefir Sale sett
þessi orð: “Nulla falsa doctrina est,
quae non aliquid veri permisciau.” —
St. Augustine Quest. Evang. ii, 401.
Þó h nir rétttrúuöu bæru annars
mikiö traust til Mahomets, þá báSu
þeir hann af og til að gera krafta-
verk svo þeir væru vissir uni aS hann
væri í raun og veru spámaöur guös.
Hinir fyrri spámenn höfSu gert
kraftaverk, hvi skyldi ekki Mahomet
gera þau líka? En spámaSurinn
færöist ætíS undan þessari beiöni,
lcvaö kraftaverk hafa verið nauösyn-
leg fyr á tímum, pn nú ætti þeirra
ekki aö þurfa viö. Þar aö auþi
myndu þeir ekki styrkjast í trúnni viS
aS sjá kraftaverk, heldur myndu þeir
kalla þau galdra. ViS þess' tækifæri
svaraði engillinn Gabríel jafnan hin-
um vantrúuðu með þ ,'í aS opinbera
Mahomet kafla úr kóraninum, sem
fjallaöi um þetta efni. Á einutn staö