Syrpa - 01.06.1912, Page 32

Syrpa - 01.06.1912, Page 32
222 SYRPA sér. Jón gerir það, og þegar alt er búiS, fer það eins og vant er, aS þeir liafa augun á SigurSi sem mest þeir mcga, en fyrir þaS aS Jón er fast hjá honum, þá bregSur hann hendinni yfir höfuS hans og gengur suSur eftir sandi, þvi lendingin var i krók norðanmegin viS fjaröarbotn; þegar Jón sér þaS, flýtir hann sér á eftir honum. SigurSur gengur þegjandi á undan, en Jón á eftir, ]iar til þeir koma hinum megin í krókinn, og þar út meS háum kletti nokkra stund, þar til SigurSur stanzar. tekur upj) hjá sér sprota og slær á klettinn. ÓSar opnast dyr á berginu og ung- ur kvenmaSur, fríSur og góömannlcg- ur, keniur fram aS dyrunum. Sig- urSur heilsar henni blíSlega. og tekur hún því. Jón hyggur, aS bctur muni á fara, aS hann heilsi henni líka, og tók hún kveSju hans þægilega. SíS- an gengttr SigurSur inn fyrir dyrnar, en hún tekur annari hendi i lmrSina eins og hún ætli aS láta hana aftur, en lítur til Jóns eins og hún vildi gefa honum bending tun aS konta; svo gengur hann inn, en hún skellir aftur hurSinni, sem féll viS bergiS svo aö engin ummerki sáust. Jón sér, aS þat; eru komin i þiljaS hús, er þau ganga eftir; hann herSir upp hugann og veitir þeim eftirför. Svo kontu þau aS hurS, er hún lauk upp og fer inn fyrir; SigurSur fer meö henni. Hún lítur tii Jóns sent fyrri; fer hann þá inn og hurSinni er læst. Svo koma aörar og þriöju dyr, er þau fara inn fyrir, og Jón á eftir; en er þau koma aö fjóröu dyrunum, hraSa þau sér inn fyrir, hurSin skellur aftur og Jón verSur eftir fyrir framan. Jón hugsar meö sér, aS þarna tnuni honurn gisting ætluS; þykist hann nú æriö illa settur, aS vera svona langt kominn inn í þessa hamrasali, hvaSan ltann ef til vill aldrei losni. Hann þreifar fyrir sér og hlustar, hvort liann heyri ekki manna mál; hann finnur ofurlitla rifu og sér þar í gegn ljósbirtu og stórt hús, þiljaS í hólf og gólf. Jón sér, aS SigurSur situr þar öSru megin viö borS og stúlkan er aö taka af honum plöggin. Hinum megin viö boröiS sat gamall maöur, fríSur og höföinglegur, svo Jón hafSi ekki slíkan séS; hann var meö gleraugu, en stór bók lá á borö- inu frannni fyrir honum. Gamli maS- urinn var brosleitur og var aö tala viS SigurS. Matur stóS á boröinu, sem SigurSur var aö neyta af. Þegar hann hætti aö borSa, stóS hann upp og kysti gamla manninn. SíSan tók stúlkan í hendina á honum og leiddi hann burtu. Eftir það sá Jón engan í húsinu nema gamla manninn, sem fór aS lesa i bókinni. Jón stendur þarna og virSir öldung- inn fyrir sér, því honum leizt einkar- vel á manninn. Alt í einu veit hann ekki fyrri til en maSurinn lítur upp af. bókinni, og Jóni viröist hann horfa beint á sig. Síöan kallar gamli maö- urinn nokkuS hátt og spyr, hvort stúlkurnar séu þar. Kemur þá ein hlaupandi og spyr hvaö hann vilji. Hann segir þaö sé ljótt, aS mann- skepnan standi einn frammi, hún skuli fylgja honum inn. Hún lýkur upp hurSinni. Jón heilsar henni, og tekur hún því; svo tekur hún i hend- ina á honum og leiöir hann inn aS borSinu. Jón heilsar gamla mann- inum; tekur hann þvi vel og segir: “Seztu þarna i stólinn, mannskepna, og boröaöu svo sem þú vilt, því þér er þaS óhætt, eins og þú værir heima hjá þér.” Jón þektist þaS; var þar nógur og

x

Syrpa

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Syrpa
https://timarit.is/publication/499

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.