Nýjar kvöldvökur - 15.06.1928, Qupperneq 30

92
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
í þokunni. Á vesturströndinni biasa við
búgarðar og grænar ekrur, en þær eru nú
lítið grænni en brekkan hjá Samkomuhúsi
Akureyrar var 10. maí, þegar við fórum.
Vorið hefir verið svalt í Englandi.
Skamt utan við höfnina í Hull, að vestan-
verðu, eru upphlaðnir stallar, Iíkt og er víða
í brekkunni á Akureyri. Stallar þessir eru
ca. 1 km. að Iengd. Þeir eru hvanngrænir
og mjög vingjarnlegir að sjá, en ef nánar
er að gætt, sjást grunsamlegir svarlir bletlir
hjer og þar um alla stallana. Það eru fall-
byssukjaftar, sem þarna gína við innsigling-
unni. Þarna eru fallbyssur, sem skifta hundr-
uðum, ef til vill þúsundum, grafnar inn í
hólana, og eru opin göng að þeim að aftan,
En uppi á háhólunum standa laufgaðar aspir,
sem Iáta grænar laufkrónurnar slúta fram
yfir stallabrúnirnar.
Það fór um mig hryllingur yfir þeim grá-
Iega sakleysissvip, sem enska náttúran var
þarna látin sýna manni.
Nálega 3—4 km. fyrir innan stórskota-
grafirnar eru 20—30 afarstórir olíu- og
bensíngeymar, og frá þeim liggja tvær
bryggjur ca. 1000 faðma langar inn á höfn-
ina. Þetta stendur alveg sjerstakt og ekki
áfast við land að því er sjeð varð.
Klukkan 6 að kvöldi þess 15. maí lagðist
»Goðafoss« við festar á ytri höfn í Hull,
því að útfall var.
Tollþjónar komu um borð og skoðuðu
alt, en fóru jafnnær aftur. Okkar góði bryti
ljet þá ekkert verkefni fá, sem og einu gilti.
Mjer var dálítið órótt um kvöldið. Það
er nokkuð heillandi fyrir þann, sem aldrei
hefir til stórbæjar komið, að standa úti fyrir
borgarhliðum einhvers stórbæjar heimsins
og bíða þess að vera hleypt inn. En gráa
mistursloftið, sem mjer fanst umlykja alt
með helköldum alvörublæ, lagðist yfir mig
eins og mara. Og kl. 10 verður aldimt.
Kl. 4 f. h. þann 16. maí sigldi »Goða-
foss« inn á höfn í Hull.
Hull er stórfenglegur bær. AU er traust
og sterklegt, en Iítt eru hlutir þar til feg-
urðar gerðir.
Jeg hafði aðeins 3 tíma til að skoða bæ-
inn af því að »Goðafoss« stóð svo lítið við.
Hvergi sá jeg þar nema einlyft hús. Mikið
er af verslunum og víða eru þær ulanhúss
á götum.
Hafnargötur allar eru lagðar með höggn-
um steini, sem er rekinn niður á endann.
En inni í hinum fínni hlutum bæjarins eru
götur ýmist malbikaðar eða Iagðar með
trjám. Er það næsta einkennileg götugerð.
Trjebútar eru reknir niður í götuna þjett
saman. Á þessum götum er afar mjúkt og
gott að ganga og á þeim er óhljóðbært.
Húsin í elsta hluta bæjarins eru mest gerð
úr rauðum múrsteini. Annars var það lítið,
sem jeg fjekk að sjá af Hull, sem nærri
má geta svona stuttan tíma. Forvitni mín
var aðeins örlítið vakin, en nálega ekkert
svalað.
Kl. 4,20 lokaðist vindubrúin yfir Andrews-
skipakvína á eftir okkur og »Goðafoss« var
kominn á Ieið til Hamborgar.
Alla leiðina að Saxelfu var nokkur velt-
ingur og lá jeg því niðri. Var þessi síð-
asti hluti ferðarinnar til fyrirheitna landsins
sá dauflegasti. Gunnar, minn ágæti fjelagi,
hafði kvatt mig í Hull.
Þahn 17. maí kl. 8V2 kom »Goðafoss«
inn í Saxelfu, en því miður tók þá brátt að
dimma, svo að jeg gat ekkert notið hinnar
fögru innsiglingar og fanst því snjallast að
sofa í næði. Næsta morgun, þann 18., vakn-
aði jeg við bryggju í Hamborg.
Hans Kuhn, íslandsvinur, ætlaöi að taka
á móti mjer í Hamborg, en hann var ein-
mitt þessa daga að taka doktorspróf í Kiel
og gat ekki komið. En Dr. Wölker, Iæknir
við St. Georgs-spítala í Hamborg, sem fyrir
þremur árum hafði verið á Akureyri með
prófessor Stoppel, kom og bauð mig inni-
lega velkominn. Ætlar hann svo að leið-
beina mjer til Kiel. En þangað fer jeg í
kvöld með járnbraut,