Nýjar kvöldvökur - 01.07.1931, Side 50

144
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
var honum næst skapi að láta þá lausa.
Úr því varð þó ekki, svo hann fól þá Dom
Pedro til geymslu. Höfðu þeir þar fullt
frelsi og notuðu það nú til að fara út um
stræti og gatnamót og prédika. Voru þeir
nú ofurlítið komnir niður í arabisku, sér-
staklega oddviti þeirra, Bemardo. Einn
daginn var soldáninn á heimleið frá guðs-
þjónustu og fór þar hjá sem Berardo stóð
og var að prédika. Skipaði hann þá að
taka skyldi bræðurna og senda þá heim
til ítalíu.
Dom Pedro var falið að sjá um heim-
flutning þeirra. Lét hann fylgja þeim til
hafnarbæjarins Ceúta og flytja á skip.
En í stað þess að fara heim, sneru bræð-
urnir aftur við til Marokko og fóru að
prédika á ný. Voru þeir nú enn settir í
fangelsi og fluttir svo aftur til Ceuta, en
struku aftur til baka. Þá tók Dom Pedro
þá með sér í herferð inn í landið, þvi
kristnir menn óttuðust að þrái þeirra og
óhlýðni gæti komið af stað kristindóms-
ofsóknum. Þegar heim kom aftur lét Dom
Pedro gæta þeirra vandlega En þeim
varð ekki við hjálpað. Föstudag einn, á
helgidegi Múhameðsmanna, sluppu þeir
út og fóru að prédika við götu, þar sem
þeir vissu að soldáninn mundi fara um.
Var nú ekki að sökum spurt. Þeir voru
handteknir og dæmdir til kvalafulls
dauða. Meðal annara pintinga var þeim
heila nótt velt allsnöktum fram og aftur
í hrúgu af glerbrotum, en við yfirheyrslu
á eftir því, reittu þeir soldáninn svo til
reiði, að hann greip sverð og hjó sjálfur
af þeim höfuðin öllum fi'mm. Dom Pedro
sá um, að líkamir þeirra væru fluttir til
Portugal, og þar voru þeir með mikilli
viðhöfn greftraðir á kostnað drotningar-
innar.
Á hvítasunnufundinum 1221 var til-
kynnt píslarvætti bræðranna fimm. Þeir
höfðu verið líflátnir þann 16. janúar ár-
ið áður. En sagan segir, að Frans hafi
fyrirboðið að lesa píslarsögu þeirra, með
tilliti til þess, að draga úr þeim metnaði
sem það hefði komið inn hjá bræðrunum
að reglan ætti nú fimm píslarvotta. Hann.
á að hafa sagt: »Sá sem vill hrósa sér,
hrósi sér af sínu eigin píslarvætti, en ekki
annara«.
Nú bjóst Frans til að vinna sína eigim
kórónu píslarvættisins. Árið 1218 hafði
hann sent bróður Elías sem trúboða tií
landsins helga. Sumarið 1219 átti eftir
áskorun Honoriusar páfa III. að gera út
mikinn krossfararleiðangur til Egypta-
lands. Frans setti því aðra fyrir sig
heima fyrir og ákvað nú að fara til lands-
ins helga og taka á sinn hátt þátt í þessu
heilaga stríði. Með honum fór hinn gamlí
vinur hans og félagi, Pietro dei Cattani.
Þeir létu í haf með krossfararflotanum.
frá Ancona á Jónsmessudag 1219. Ferð-
in þaðan til landsins helga tók þá vana-
lega mánaðartíma. Síðast í júlímánuði
steig Frans í land við St. Jean d’Acre.
Um kastalann þar hafði verið setið í
meira en ár og sýndist ekki horfa væn-
lega fyrir umsáturshernum. Daglega var
barizt, og rétt áður en Frans kom, hafði
staðið stórorusta og 2 þúsund Serkir fall-
ið. Þann 31. júlí reyndu krossfarar á-
hlaup, en urðu frá að hverfa eftir mikið
mannfall.
Fyrir Frans var nóg að gera í herbúð-
um krossfara. Siðferðið var þar ekki á
háu stigi. Og eftir nýjan ósigur þann 20.
ágúst, þar sem fimm þúsundir manna
féllu, var hugur hermannanna móttæki-
legur fyrir afturhvarfsræður Frans.
(Framh.).
Akureyri. Prentsmiðja Odds Björnssonar. 1931-