Sjómannadagsblaðið - 01.06.1975, Page 34

24 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Likan i Þjóðminjasafni af Leifi heppna, togara Geirs Thorsteinssonar, sem smíðaður
var 1920 og fórst í Halavcðrinu mikla 1925, fyrir nær réttum 50 árum. — Likön af
þessu tagi eru ómetanlcg fyrir safn þegar ekki er hægt að varðveita hlutina sjálfa,
sem hlýtur auðvitað í flestum tilvikum að vera það, sem stefna ber að. — Þá vill
greinarhöfundur vekja athygli á því að meðal nauðsynlcgustu muna í sjóminjasafni
eru gamlar ljósmyndir af sjóinönnum, skipum og útgerð.
Hugmyndin að íslenzku sjó-
minjasafni er orðin býsna gömul.
Henni er fyrst hreyft, svo að mér sé
kunnugt, árið 1898. Það ár var efnt
til fiskveiðasýningar mikillar í
Björgvin í Noregi. Tveir íslending-
ar sóttu sýningu þessa, Bjarni Sæ-
mundsson fiskifræðingur og Jón
Þórarinsson skólastjóri í Flensborg,
síðar fræðslumálastjóri. Áður en
Jón Þórarinsson fór utan, átti hann
tal við útgerðarmenn við Faxaflóa
um, að þeir legðu nokkurt fé af
mörkum til þess að kaupa á sýning-
unni ýmsa muni, sem gætu orðið
stofn að fiskveiðasafni, eins og hann
komst að orði, þ.e. safni veiðarfæra
og annarra áhalda, er að veiðiskap
lúta. Var það hugmynd Jóns, að
íslenzkum veiðiáhöldum yrði síðan
bætt við, „svo að sjómenn ættu þar
kost á að sjá bæði útlend og inn-
lend áhöld, bera þau saman og
reyna þau, sem þeir þekkja ekki
áður.“ Undirtektir útgerðarmanna
urðu heldur daufar, en á leiðinni
til Björgvinjar kom Jón Þórarins-
son við í Kaupmannahöfn, og þar
afhenti íslenzkur kaupmaður hon-
um 300 krónur til að kaupa muni.
Keypti Jón eitthvað, en ekki er mér
kunnugt hvað af þeim hefur orðið.
Hitt er víst, að hugmyndin um
fiskveiðasafn varð í þetta skipti að
engu.
Nú liðu mörg ár, og enginn