Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Blaðsíða 7

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
7
neytinu fyrir all löngu síðan, en þar
var því svarað til að meiri hjúkrunar-
þörf væ^i í Reykjavík en í Reykjanes-
kjördæmi, þá höfum við nú sótt um
til vara að okkur verði heimilað að
byggja á lóð Hrafnistu í Reykjavík.
Eftir sem áður erum við ósáttir við að
litið sé svo á að kjördæmaskipan
skuli fyrst ogfremst ráða íþessu efni.
En víst er pláss fyrir hendi fyrir
slíka byggingu hér í Reykjavík á
sunnanverðri lóðinni sem snýr að
Brúnavegi, en þá yrðum við líka að
líta svo á að fullbyggt væri orðið á
þessari lóð okkar hér í Laugarásn-
um. Stundum heyrast þær raddir sem
telja að Hrafnista hér í Reykjavík sé
orðin allt of stór eining. En þannig
tala þeir einir sem líta á byggingarnar
utanfrá eingöngu. Þegar grannt er
skoðað sést að þessum einingum hér
innan dyra er skipt upp með þeim
hætti að þetta er ekki svo stór kjarni
sem hann virðist utan frá séð. Hér
eru til dæmis hjúkrunardeildir sem
sérstaklega er skipt upp og hin al-
menna vist er hér miklu minni um sig
en til dæmis á Hrafnistu í Hafnar-
firði. Því býr fólk hér alls ekki við
slíka þröng og sumir halda stundum.
Þetta er í samræmi við það sem í
vaxandi mæli hefur verið að gerast
erlendis — að þjappa saman stórum
kjörnum svo fleira sé hægt að gera
fyrir alla heildina. A minni og dreifð-
ari heimilinum eru ekki möguleikar á
að bjóða upp á jafn margt til afþrey-
ingar. Þá nýtist öll stoðþjónusta stór-
um betur í stærri einingum."
Heimahjúkrunarkerfínu
fylgir meiri kostnaður
„Nú erum við að vega það og meta
hvort rétt sé að byggja enn fleiri
þjónustuíbúðir fyrir aldraða í Hafn-
arfirði. Slíkt hefur þann augljósa
kost að vegna nálægðar verður íbú-
um þeirra íbúða auðveldara að njóta
félagsskapar og afþreyingar með
öðrum öldruðum — og enn mun
neyðarhnappurinn veita sitt öryggi.
Þörfin fyrir félagsskap og afþreyingu
er ekki minnst í mesta skammdeginu
að vetrinum, sem skilja gefur, og er
það enn ein röksemdin sem mælir
með byggingu fleiri íbúða. En auð-
vitað þýddi slík fjölgun aukið álag á
starfsfólk og fé til þess að mæta því
álagi verður ekki sótt til þess opin-
bera, þótt við séum með þessu móti
að stuðla að því að fólk leiti seinna en
ella eftir því að komast inn á þjón-
ustuheimili. En allt er þetta á um-
ræðu- og athugunarstigi enn.
Rætt hefur verið um að auka
heimahjúkrun enn frá því sem nú er
og leggja á hana aukna áherslu. Um
það er að vísu alit gott að segja, en
með vísan til þess sem ég var að segja
áðan getur hún ekki dregið úr þeirri
félagslegu einangrun sem ég minntist
á og því held ég að rétt sé að fara
fram með vissri gát í þeim sökum. Að
vísu er rétt að veita slíka þjónustu svo
lengi sem kostur er á ef fólk vill
dvelja sem lengst á heimilum sínum,
en vegna mannlega þáttarins held ég
ekki að leggja beri á þetta neitt ofur-
kapp. Reykjavík lét gera könnun á
þessu máli fyrir all mörgum árum og
varð niðurstaðan sú að heimahjúkr-
unarkerfinu fylgdi meiri kostnaður
en þjónustu af því tagi sem við bjóð-
um.“
Happdrætti DAS og
Laugarásbíó
„Ekki get ég látið hjá líða að víkja
hér að Happdrætti DAS, sem verið
hefur okkar helsta fjáröflunartæki
um langt árabil. Sem kunnugt er
byrjuðum við á Bingólottói á fyrra
ári og gekk það all vel, en þó var
ákveðið að nema staðar um síðustu
áramót. Var ástæðan sú að við þurft-
um að kanna þessi mál betur, en ekki
er jafnan allt sem sýnist þótt veltan sé
mikil. Veruleg breyting mun verða á
flokkahappdrætti DAS þegar nýtt
happdrættisár hefst nú í maí og bind-
um við vonir við að sú breyting muni
ná hylli meðal almennings. Sú hug-
sjón að tryggja öldruðum áhyggju-
laust ævikvöld fellur aldrei fyrir róða
og vonum við að fólk muni styðja
okkur í viðleitninni til að efla hana
eins og það hefur gert til þessa. Því
þótt vissulega hafi bygging heimil-
anna gengið vel, þá er að líta til þess
að Hrafnista í Reykjavík er byggð
árið 1957 og eru verulegar endurbæt-
ur á heimilinu nauðsynlegar — og
raunar þegar hafnar. Miklar breyt-
ingar þarf að gera á innréttingum og
færa svo ótal margt til nútímalegra
horfs. Þetta kostar feikna mikla fjár-
muni og vonum við að DAS geti lagt
okkur drjúgan hluta þeirra fjármuna
til enn sem áður — það er að segja
fólkið í landinu. Þegar hefur aðgengi
að Hrafnistu í Reykjavík verið bætt
svo mjög að það hefur hlotið sérstaka
viðurkenningu „Sjálfsbjargar“, enda
aðkoman mjög glæsileg og hentug
fyrir fatlaða. Gladdi sú viðurkenning
okkur enda mikið.
Þá er að geta um Laugarássbíó, en
eins og fram kom í spjalli okkar í
fyrra hafa nú tveir ungir og röskir
menn tekið við rekstri þess, þeir
Magnús og Gunnar Gunnarssynir.
Fæ ég ekki betur séð en að þeir hafi
vaxið við hverja raun á þessum tíma,
fengið eftirsóttar myndir til sýningar
og ágæta aðsókn. Þetta skiptir ekki
litlu máli heldur þegar að fjáröflun-
arhliðinni kemur.“
Skógræktarátak í
sumarbústaðalandinu í
Grímsnesi
„Aldrei hef ég látið hjá líða að
greina frá því sem verið hefur að ger-
ast í sumarbústaðalandi sjómanna-
samtakanna austur í Grímsnesi, en
þar eigum við 740 ha. jörð. Þar er
fyrir hendi sundlaug, heitir pottar og
gufubað, minigolf og lítill golfvöllur
og annað til tómstundaiðkunar og
hressingar. Nú hefur verið gert all
myndarlegt átak hvað varðar trjá-
rækt á svæðinu og í vor verður hafist
handa af skipulögðum og endurnýj-
uðum þrótti við trjáræktarmálin. Er
ég ekki að gera lítið úr þeim árangri
sem þegar hefur náðst, en fullur vilji
er nú fyrir hendi til þess að margfalda
hann.
Þá höfum við í samvinnu við sveit-
arfélagið og jarðeigendur við Kiðja-
bergsveg unnið að undirbúningi að
könnun möguleika á fjármögnun til
að byggja veginn upp og setja á hann
bundið slitlag, en hér er um að ræða
veginn frá Biskupstungnavegi að
Kiðjabergi.
En í sambandi við frekari upp-
byggingu á orlofshúsasvæðinu okkar