Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Qupperneq 92

92
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
Áhöfnin á Emilie í lok úthaldsins 1905. Flestir þessara manna drukknuðu er skipið fórst í mannskaðaveðrinu mikla.
við Viðey. Frá Reykjavík sást lítið til
skipsins annað en masturstopparnir
sem þó virtust hverfa í sjó öðru
hverju. Páll Einarsson bæjarfógeti
gekk enn manna á milli og skoraði á
þá að koma til hjálpar áður en það
yrði um seinan. En nú var veðurhæð-
in orðin slík að björgunarferð virtist í
flestra augum óðs manns æði. Meðal
þeirra sem þarna bar að var Matthías
Þórðarson frá Móum á Kjalarnesi,
og fyrir orð Páls og Tryggva Gunn-
arssonar tókst honum loks að fá átta
menn til þess að fara með sér á
traustum sexæringi sem þarna var til
táks. Var ætlunin að fara sömu leið
og hinn báturinn hafði farið — leita
til gufuskipanna sem lágu á höfninni,
en þau höfðu enn ekki sýnt neitt far-
arsnið og þótti mönnum það dragast
furðulega í tímann. Náði þessi bátur
aðeins til þess skips sem lá grynnst á
höfninni, en þegar afsvar fékkst þar
var haldið til lands aftur og komst
báturinn þangað við illan leik, þóftu-
fullur af ágjöfinni. Um svipað leyti
kom hinn báturinn einnig að og
skýrðu menn frá málalokum. Sást
líka að Gambetta létti akkerum, en
ekki hafði skipið farið nema nokkur
hundruð faðma í átt til Viðeyjar,
þegar það sneri aftur og lagðist síðan
við báðar festar sínar. Þar með var
sýnt að ekki yrði unnt að koma
áhöfninni á Ingvari til aðstoðar. Nú
voru liðnar um þrjár klukkustundir
frá því að skipið strandaði og virtist
skipið vera brotið í spón og möstrin
komin í sjó, þannig að líklegt þótti að
allir mennirnir hefðu þegar farist.“
Viðbrögð heimamanna
í Viðey
„Nú víkur sögunni til Viðeyjar, en
þar bjó þá Eggert Briem. Heimafólk
í Viðey fylgdist með siglingu Ingvars
og strax eftir strand skipsins fór það á
strandstaðinn. Voru aðstæður til
björgunar eins slæmar og hugsast
gat. Ingvar sat fastur á skeri um 150
faðma frá landi og lagðist fljótlega á
hliðina. Sá fólkið í Viðey að þá tók
strax út einn mann sem verið hafði
aftur á skipinu, (sumir töldu að hann
hafi ætlað að freista þess að synda til
lands) en aðrir röðuðu sér í reiðann á
frammastrinu og héldu sér þar. Tald-
ist mönnum til að þar hefðu um 12-14
manns komið sér fyrir. Sjó braut í
sífellu yfir skipið og færðist það hvað
eftir annað á kaf. Furðuðu menn sig
á því að Ingvari skyldi ekki skola yfir
skerið, en skýringin mun hafa verið
sú að akkerisfesti skipsins hefur
haldið og það því tjóðrað fast á sker-
inu.
Góður og traustur bátur, fjögurra
manna far, var til í Viðey, en hann
var langt frá strandstaðnum. Hljóp
heimafólk samt til og dró bátinn eftir
ströndinni langa leið að strandstað,