Sjómannadagsblaðið - 01.06.1996, Qupperneq 106

106
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
ingar ekki vilja og þeir hamast sem
mest á manni að þá er maður örugg-
lega á réttri leið. En sé mönnum
klappað á öxlina og sagt að nú séu
menn að gera það rétta stefnir í
versta óefni. Þá er fjandinn laus og
þess skammt að bíða að menn fari á
hausinn.“
„Nú erum það við sem
kaupum það gamla“
„Annars er það um íslenska tog-
araútgerð núna að segja að ég held
að hún standi heldur vel. Afkastaget-
an er orðin slík að örfáir menn ganga
frá úrvalsvöru í fyrsta flokks umbúð-
um hvaða nafni sem þær nefnast á
hafi úti Þeir hafa með öðrum orðum
ekkert að gera með að koma með
fiskinn í land, og sú er ástæða þess að
hinn hefðbundni ísfisktogari á í vök
að verjast. Þú endurnýjar ekki ísfisk-
togara í dag, það er útlokað. En
meinið er að þetta frystitogaradæmi
var ekki framkvæmt eins og átt hefði
að vera, því við vorum allir í því hér
áður að endurbyggja afskrifuð skip.
Þar missáu menn sig illa því ætli
menn að láta byggja nýjan frystitog-
ara í dag, þá er ég hræddur um að það
sigi í — eigi menn ekki því meiri pen-
inga.
Svona hafa nú hlutirnir snúist við.
Hér eftir stríð þá seldum við Færey-
ingum alla kolatogarana okkar og
keyptum nýsköpunartogarana. En
nú erum það við sem kaupum allt
það gamla — erum hættir að byggja
nýtt og kaupum aflóga skip af Græn-
lendingum, afskrifaða og útjaskaða
kláfa. Það er augljóst að ný skip þol-
um við bara ekki lengur — og það
þótt vel gangi. En það hefur verið
útsala á skipum og ég neita ekki að
þetta hefur komið ágætlega út hjá
mörgum og gengið vel. Þannig þarf
ekki alltaf að vera nauðsynlegt að
byggja nýtt.“
„Sé ekki eftir neinu“
„Þú spyrð mig um helsta muninn á
því sem orðið hefur frá því er ég hóf
sjómennsku og á því sem nú er. Sjálf-
sagt er ég ekki rétti maðurinn til þess
að bera saman eldri og nýrri útgerð-
arhætti, því ég hef aldrei komið um
borð í skuttogara nema við bryggju.
En svo mikið veit ég að þar er ekki
lengur neitt að finna af því sem ég
kynntist þegar ég var til sjós. Munur-
inn á gömlu síðutogurunum og þess-
um nýju skipum er eins og þegar
menn fóru yfir á togarana af kútter-
unum. Á gufutogurunum fékk eng-
inn maður vatn til þess að þvo sér því
vélin þurfti að fá vatnið. En núna
þykir mönnum helv.. hart ef þeir
geta ekki farið í bað þrisvar á dag —
eða að minnsta kosti tvisvar. Og nú
er bað í hverjum klefa og skíthús, því
ekki taka menn í mál að fara að skíta
hver hjá öðrum! Munurinn er svo
mikill að það tekur því eiginlega ekki
að vera að ræða það.
En verri er sú breyting sem orðin
er á mannlífinu. Nú fær enginn að
vera í friði fyrir „menningunni“ leng-
ur. Enginn fær að þroskast eðlilega
og fyrir vikið verða ekki til þessir
skemmtilegu karaktérar sem maður
hitti svo oft fyrir hér áður. Enginn
fær að vera eins og hann vill. Það er
lögð svo ógurlega mikil áhersla á að
við séum öll eins. Fæðist einhver sem
er afbrigði frá aðalreglunni þá er
ekki hikað við að láta í hann svo sem
30-40 milljónir svo hann verði eins
og allir hinir.“
En nú er ég löngu kominn í land og
það urðu mér engin sérstök við-
brigði. Það var eins og hver önnur
ákvörðun. Eg hef alltaf tekið því sem
að höndum hefur borið, ekki verið
að gráta neitt og sé ekki eftir neinu
sem hefur skeð — rétt eins og því að
ég fór út í þessa togaramennsku sem
ég ætlaði aldrei að skipta mér af. Ég
hef sætt mig vel við hlutverk útgerð-
armannsins og mér finnst dagarnir
líða ósköp rólega flestir, þótt maður
verði að vera tilbúinn að svara sím-
anum hvenær sem er. En það fylgir
öllu sem sjó viðkemur að það verður
að leysa úr hverju vandamáli sem
upp kemur, líkt og ef stíflar hjá
mönnum klósettið þá dugir ekki ann-
að en hreinsa það!“
AM
Sendum öllum íslenskum sjómönnum
árnaðaróskir á hátíðisdegi þeirra
SAMÁBYRGÐ ÍSLANDS Á FISKISKIPUM
Sími 568 1400 - Símnefni: Samábyrgð - Lágmúla 9 - Reykjavík