Eimreiðin - 01.07.1925, Qupperneq 9

£lWRElÐlN
Viö þjóðveginn.
Qáttir ailar,
áðr gangi fram,
of skygnask skyli —.
hávamál.
Vér lifum á merkilegum tímamótum. Menn-
ingin hefur að líkindum aldrei náð jafn-
miklum þroska sem nú. Vér þekkjum að
ley{i r"u menningartímabil í sögu mannkynsins, sem að vissu
er Um°mas* M iafns við vestræna menningu nútímans. Svo
menningu Indverja hinna fornu, sem vér stöndum í
er
^erkileg
^811 bau
mikiir “llinsu inaver]a nmna iornu, sem ver stonaun
Oss ' hahhfaetisskuld við. Nægir að benda á, að þaðan
st$rðfeStrænUm i3'®®11111 upprunalega komin þekking vor í
iafnf 09 otnafræði. Þeir stóðu oss einnig fullkomlega
Verku S 1 Vmsum iðngreinum, svo sem í litargerð, skinna-
09 sápugerð. Af þeim lærðu Persar að búa til hin
]ancjj Sverð, sem síðar voru kölluð Damaskussverð, og frá Ind-
Róm 6YPtu rúmverskar tignarfrúr »Kaschmir«-sjöl og kniplinga.
en fr-r|lnn Plinius getur um það, að hvergi fáist betra gler
bencjla incffandi — og svona mætti lengi telja. Þá mætti og
hinna 3 Vmislegt úr menningu Egypta, Kínverja og Grikkja
hljót °rnU’ SV0 09 f°rnþjóðanna í Mexíkó og Perú, sem
r .,að hafa staðið á mjög háu menningarstigi, að því er
iafnve] Ulr fræ®imanna eru æ betur að leiða í ljós, — og
tióða niennin9arsÖ2u miðaldaþjóða í Evrópu eða Afríku-
oft sfm sýnir, að í vissum atriðum hefur heimsmenningin
er ljt[gmiSt a fuff eins hátt stig og nú. En þegar á heildina
Öjjjast mthfu> alhliðu þekkingu, sem nútíðarmaðurinn hefur
set: a náttúruöflunum, þá komumst vér varla hjá því að
En°SS' S'ait etst * hef?h-
^onn' htum ehhl a merkilegum tímamótum fyrir það, að
ekki 'n^ln hafi nah hámarki sínu, því það hefur hún vitanlega
rétt ^9 því síður hefur oss lærst til fullnustu að fara
svo !!S.þekkin9u há- sem forsjónin hefur selt oss í hendur.
Unni ^1^3 tru hefum vér íslendingar flestir á þróunarkenning-
ah ekki hefði William jennings Bryan þýtt að reyna að
13